Douglas, Illa de Man
Capital da Illa de Man From Wikipedia, the free encyclopedia
Douglas (en manx: Doolish) é a capital e meirande cidade da Illa de Man, cunha poboación de 28.939 persoas (2011). Está localizada na desembocadura do río Douglas, nunha baía de 3 km. O río Douglas forma parte do peirao da cidade e do principal porto comercial.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Douglas.
Doolish (gv)  | ||||
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Dependencia da Coroa británica | Illa de Man | |||
| Sheading | Middle | |||
| Capital de | ||||
| Poboación | ||||
| Poboación | 27.938 (2011) | |||
| Creación | 1670 | |||
| Identificador descritivo | ||||
| Código postal | IM1 / IM2 | |||
| Prefixo telefónico | 01624 | |||
| Outro | ||||
| Irmandado con | ||||
| Páxina web | douglas.im | |||
Douglas era un pequeno asentamento ata o seu rápido crecemento como resultado da conexión co porto inglés de Liverpool no século XVIII. Ademais, o crecemento da poboación viuse favorecido pola industrialización do lugar no século seguinte. Como consecuencia disto, o goberno da illa, o Tynwald, foi trasladado en 1869 a Douglas dende Castletown. Os Tribunais Superiores tamén están na capital.
Douglas é o núcleo principal das actividades da illa, sendo a base para as empresas, finanzas, servizos legais, a pesca, o transporte e o entretemento. O TT Illa de Man de motociclismo comeza e remata en Douglas.
Historia temperá
A falta de datos arqueolóxicos, as orixes da cidade poden revelarse mediante a análise do patrón das rúas orixinais e o patrón da trama. O descubrimento dunha arma bronce no centro de Douglas,[1] e o gran tesouro viquingo de Ballaquayle[2] nos arredores, ambos na década de 1890, deixan entrever a importancia inicial do sitio agora ocupado por Douglas. Os investigadores coinciden en que o nome da cidade deriva do celta temperá "Duboglassio" que significa "río negro".[3] A Douglas faise referencia dúas veces na Chronicle of the Kings of Man and the Isles (Crónica dos reis de Man e das illas): primeiro en 1192, cando os monxes da Abadía de Santa María en Rushen foron trasladados alí por unha estadía de catro anos, de novo en 1313, cando o rei de Escocia Robert the Bruce pasou a noite no "mosteiro de Duglas" no seu camiño para apoderarse do castelo de Rushen.[4] Estas poden ser referencias ao sitio do Nunnery posterior, un pouco augas arriba do porto.
A primeira documentación detallada amosa que en 1511[5] só había trece fogares residentes no asentamento agrupado ao norte do porto, a maior parte das propiedades alí estaban clasificadas como "cámaras"[6] (estruturas desocupadas, sen calefacción, unicelulares) polas que pagaban alugueres os non residentes, incluídos clérigos, funcionarios e propietarios de terras doutras partes da illa. Isto suxire que o núcleo da cidade se orixinou como un porto non urbano.[7] As actuais especulacións vinculan os edificios das tendas coa pesca de arenque no mar de Irlanda e co comercio de importación e exportación.
Crecemento e desenvolvemento
En 1681, Thomas Denton describiu a Douglas como "o lugar con máis recursos" da Illa de Man, e en 1705 xorde unha imaxe clara da cidade primitiva, con indicios de que as súas funcións residenciais, de mercado e de defensa militar estaban crecendo en importancia.[8] ao lado da instalación portuaria. A cidade prosperará nos próximos 60 anos, construíronse impoñentes casas de comerciantes, grandes almacéns, peiraos e un peirao para acoller o florecente comercio de contrabando: un dos estímulos para a expansión da cidade..[9] Tamén medraron outras formas de comercio e despois da lei Revestment Act 1765, Douglas comezou a obter os beneficios do comercio transatlántico debido en parte á cooperación a nivel local con Liverpool.[10] Os comerciantes lexítimos que se destacaron durante o período incluíron aos Murreys, os Moores e os Bacons.[10] A prosperidade posterior da cidade viuse facilitada polo baixo custo de vida, e un estatuto xurídico favorable. O crecemento e desenvolvemento inicial da cidade debeu moito ao seu porto natural (agora o porto interior), xa que se expandiu e mellorou enormemente. Durante o século XVIII, a poboación da cidade pasou de aproximadamente 800 habitantes en 1710 a case 2.500 en 1784.
Ao longo do século XIX, a demografía da cidade seguiu as mesmas tendencias que o Reino Unido, debido á Revolución Industrial. O número de visitantes de vacacións creceu a comezos do século XIX,[10] e a partir de 1870, a cidade transformouse nun centro turístico líder. Pero as condicións cada vez máis insalubres e as vivendas de mala calidade, volven a reflectir unha tendencia vista en todo o Reino Unido.[11] A rede de sumidoiros aberta, as augas residuais (vertedoiros domésticos) e o cheiro do porto en marea baixa contribuíron á inmundicia da cidade. As lámpadas de petróleo e gas apareceron por primeira vez a finais dos anos 1820 e 1830, o primeiro hospital que se incorporou ao Dispensario construíuse en 1850, e en 1832 construíuse a pintoresca Torrre do Refuxio na baía de Douglas para ofrecer refuxio e provisión para os mariñeiros que esperan rescate.[12] Douglas na primeira metade do século XIX sufría a miúdo a indixencia da súa poboación e moitas epidemias, en particular o cólera.[10]
O ascenso de Douglas como fortaleza social e económica recoñeceuse en 1869, cando se converteu na sede do parlamento da illa, Tynwald, e polo tanto na capital, un honor que anteriormente tivo Castletown , unha cidade máis pequena no sur da illa. O panorama político de Douglas tamén cambiou significativamente no século XIX, a pesar do conservadorismo dalgúns cidadáns, en 1844, por exemplo, nunha reunión pública, rexeitouse a idea dun concello a favor de manter o sistema de altos alguacís da cidade. Cando se aprobou a Lei Town Bill Act no Tynwald en 1852, a xente de Douglas rexeitou a idea. Non obstante, unha Lei aprobada máis tarde esa década, que non incluía cláusulas de renuncia, aceptousee, e en 1860, Douglas elixiu o seu primeiro consello municipal, que estaba predominantemente composto por xente de clase media. Os comisionarios da cidade podían resolver os problemas da cidade cunha maior eficiencia e en 1869 o problema das augas residuais resolvérase en gran medida.[10]
Os comisionarios tamén traballaron para alterar a anacrónica arquitectura de Douglas, construída durante a era da pesca e do comercio, xa non era accesible nin segura para os turistas. A proporción da poboación nativa total que vivía en Douglas tamén expandiuse, o 35% vivía alí en 1891. A época vitoriana e posterior modernización da cidade conseguiuse a costa do esquema orixinal de labirinto das rúas máis antigas. Estas elimináronse nos novos esquemas de rúas e os deslindes dos barrios baixos na década de 1870 a 1920. A infraestrutura da cidade modificouse radicalmente por comodidade dos turistas e en 1878 construíuse o Paseo Loch. En 1870, recibía 60.000 visitantes ao ano, en 1884, pasaron a 182.000. En 1887, 310.916 a visitaron durante o xubileu de ouro da raíña Vitoria.[10]
Enlaces marítimos
Os primeiros servizos de transbordador organizados xurdiron entre Douglas e Whitehaven, establecidos por William Nicholson na década de 1750.[13] As conexións eran irregulares e dependían moito das condicións meteorolóxicas. Os servizos de Steamer trouxeron unha mellora considerable, o primeiro enlace regular (en ruta entre Greenock e Liverpool) estivo dispoñible desde 1819.[14] A formación do que se converteu na Compañía de Paquebotes de Vapor da Illa de Man en 1830 levou a mellorar moito os servizos e tamén puxo as bases para o crecemento tanto no tráfico de carga como turístico.[15]
O Royal National Lifeboat Institution (RNLI) ten unha estación de salvamento en Douglas. A primeira estación de salvamento no porto creouse en 1802. En 1825 foi unha das primeiras estacións de barcos de salvamento dotada cun bote salvavidas construído a propósito, isto foi a petición de Sir William Hillary, o fundador da Institución. Non estivo operativo entre 1851 e 1868, e pechou en 1895. A estación actual, creada en 1874, opera o bote de salvamento Modelo:Lbc Sir William Hillary . Hai tres monumentos a Sir William en Douglas: un na igrexa de San Jorge onde foi enterrado en 1847, un no paseo de Loch e outro no Cabo de Douglas, preto de onde en 1832 estableceu a Torre do Refuxio.[16]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
