Daunorrubicina
composto químico From Wikipedia, the free encyclopedia
composto químico From Wikipedia, the free encyclopedia
A daunorrubicina ou daunomicina (daunomicina cerubidina) é un quimioterápico da familia da antraciclina que se administra como tratamento para algúns tipos de cancro. É usado principalmente para tratar tipos específicos de leucemia (leucemia mieloide aguda e leucemia linfocítica aguda). É un produto natural illado inicialmente da bacteria Streptomyces peucetius.
| Daunorrubicina | |
|---|---|
 | |
 | |
(8S,10S)-8-acetil-10-[(2S,4S,5S,6S)- | |
Outros nomes Cerubidine | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 20830-81-3 |
| PubChem | 30323 |
| ChemSpider | 28163 |
| UNII | ZS7284E0ZP |
| DrugBank | DB00694 |
| KEGG | C01907 |
| ChEBI | CHEBI:41977 |
| ChEMBL | CHEMBL178 |
| Código ATC | L01 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | H29NO10 |
| Masa molar | 203,23 g mol−1 |
| Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
Existe unha formulación con liposomas da daunorrubicina, chamada daunorrubicina liposomal (DaunoXome).
Na década de 1950, unha compañía de investigación italiana, Farmitalia Research Laboratories, empezou un programa de investigación para illar compostos anticancerosos procedentes de microbios que vivían no solo. Illouse unha mostra de solo da área que rodea Castel del Monte, un castelo do século XIII na rexión italiana de Apulia. Illouse unha nova cepa de Streptomyces peucetius, que producía un pigmento vermello, e a partir dela obtívose un antibiótico, que se atopou que tiña unha boa actividade contra os tumores en ratos. Dado que un grupo de investigadores franceses descubriu o mesmo composto aproximadamente ao mesmo tempo, os dous equipos decidiron chamar ao novo composto daunorrubicina, combinando o nome Dauni, unha tribo anterior ao Imperio Romano que ocupaba a área de Italia onde se illou o composto, coa palabra francesa rubis (rubí), que describía a súa cor.[1] Os ensaios clínicos empezaron na década de 1960, e o fármaco tivo éxito no tratamento de leucemias agudas e linfomas. Porén, en 1967, recoñeceuse que a daunorrubicina podía producir unha toxicidade cardíaca mortal.[2]
A daunorubicina fai máis lento ou detén o crecemento de células cancerosas no corpo. O tratamento realízase xeralmente xunto con outros quimioterápicos (como a citarabina), e a súa administración depende do tipo de tumor e do grao de resposta.
Ademais do seu principal uso no tratamento da leucemia mieloide aguda, a daunorrubicina tamén se usa paa tratar o neuroblastoma. A daunorrubicina foi utilizada con outros axentes quimioterápicos para tratar a fase blástica da leucemia mielóxena crónica.
A daunorrubicina tamén se usa como material de partida para a fabricación semisintética de doxorrubicina, epirrubicina e idarrubicina.
Igual que fai a doxorrubicina, a daunorrubicina interacciona co ADN por intercalación e inhibición da biosíntese macromolecular.[3][4] Isto inhibe a progresión do encima topoisomerase II, que relaxa os superenrolamentos no ADN para facer a transcrición. A daunorrubicina estabiliza o complexo desta topoisomerase despois de que esta rompe a cadea do ADN para facer a replicación, o que implide que a dobre hélice do ADN se volva a selar e, deste modo, detén o proceso de replicación do ADN. Ao unirse ao ADN, a doxorrubicina ou daunomicina intercálase dirixindo o seu residuo daunosamina cara ao suco menor do ADN. Ten unha maior preferencia por sitios con dúas pares de bases G/C adxacentes flanqueadas no lado 5' por un par de bases A/T. A daunomicina únese efectivamente a cada 3 pares de bases deste tipo e induce un ángulo de desenrolamento local de 8°, pero unha distorsión non significativa da conformación da hélice.[5] Pode tamén inducir a expulsión de histonas da cromatina por medio de intercalación.[6]
A daunorrubicina só debería administrarse por infusión intravenosa rápida. Non debería administrarse intramuscularmente ou por vía subcutánea, xa que pode causar unha extensa necrose nos tecidos. Tampouco debería administrarse nunca intratecalmente (no canal medular vertebral), xa que isto causaría un extenso dano no sistema nervioso e pode levar á morte. A daunorrubicina foi usada por vía intravenosa (dentro do ollo) co propósito de impedir a vitreorretinopatía proliferativa, unha complicación común da cirurxía de desprendemento de retina, pero non se viu que fose efectiva, polo que actualmente non se usa para ningún outro fin oftálmico.[7]
Ten unha vida media de 26,7 horas (metabolito), un metabolismo hepático e unha excreción biliar e urinaria.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
