Condestable de Castela foi un título de condestable creado polo rei Xoán I de Castela para substituír o de Alférez maior do Reino. Nel recaía o mando supremo do exército e tiña o dereito de levar pendón, mazas e rei de armas. O condestable era o máximo representante do Rei en ausencia do mesmo.
O 6 de xullo de 1382[1] Xoán I concedeu o título a Afonso de Aragón e Foix, tendo carácter vitalicio pero non hereditario. Este tipo de transmisión levaríase a cabo ata 1473, cando Henrique IV nomea condestable a Pedro Fernández de Velasco, a partir do cal o título faríase hereditario. José Fernández de Velasco y Tovar foi o último condestable de Castela, con motivo da Guerra de Sucesión Española.[2]
O condestable Pedro Fernández de Velasco mandou a construción da Casa do Cordón de Burgos e a chamada Capela do Condestable na Catedral de Burgos, onde está sepulto.
Afonso de Aragón e Foix de 1382 a preto de 1391. Ao morrer Xoán I de Castela en 1390, deixou en testamento que Afonso xunto a outros cinco cabaleiros debían facerse cargo do rei pícaro Henrique III. Afonso non se levaba ben co resto dos titores, polo que non colaborou nin no goberno nin en tutélaa real. Por esta razón quitáronlle do título de Condestable. En 1394, sendo xa Henrique III maior de idade, propúxolle Afonso a devolución do seu título, pero non chegaron a un acordo.[3]
Ruy López Dávalos, de 1400 a 1423. Aínda que faleceu en 1428, foi desposuído dos seus títulos e bens en 1423 acusado de querer pactar co rei mouro de Granada.[4]
Álvaro de Luna de 1423 a 1453. Investido polo rei Xoán II de Castela tras perder Ruy o seu título.