A alfa-lactoalbumina, tamén chamada lactoalbumina, alfa e abreviada como LALBA, é unha proteína presente no leite dos mamíferos, que nos humanos está codificada polo xeneLALBA do cromosoma 12.[1][2][3] É unha das proteínas do soro lácteo (formado unha vez que se eliminou do leite a caseína).
A α-lactoalbumina é unha proteína presente no leite de case todas as especies de mamíferos, incluída a humana.[4] Nos primates, a expresión da alfa-lactoalbumina é regulada á alza en resposta á hormona prolactina e incrementa a produción do azucre lactosa.[5]
A α-lactoalbumina non ten actividade encimática de seu, pero pode unirse a outros encimas. Forma a subunidade regulatoria do heterodímero da lactosa sintase (LS), mentres que a β-1,4-galactosiltransferase (ou beta4Gal-T1) forma o seu compoñente catalítico. Xuntas, estas proteínas fan que a lactosa sintase sexa operativa e produza lactosa ao transferir residuos de galactosa á glicosa. Como multímero, a alfa-lactoalbumina únese fortemente aos ións calcio e cinc e pode posuír actividade bactericida ou antitumoral. Unha variante de pregamento da alfa-lactoalbumina humana que se pode formar en ambientes ácidos como o estómago, chamada HAMLET (do inglés human alpha-lactalbumin made lethal to tumor cells), probablemente induce a apoptose en células tumorais e inmaturas.[1]
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.
Cando forma o mencionado complexo coa galactosiltransferase GAL-T1, a α-lactoalbumina, multiplica a afinidade do encima pola glicosa aproximadamente por 1000, e inhibe a capacidade de polimerizar múltiples unidades de galactosa. Isto dá lugar a unha vía de formación de lactosa ao converter a Gal-TI na lactosa sintase.
O peso molecular desta proteína é 14178 Da, e o punto isoeléctrico está entre 4,2 e 4,5. Unha das principais diferenzas estruturais que presenta coa beta-lactoglobulina (non presente no leite humano) é que non ten ningún grupo tiol libre que poida servir como punto de comezo para unha reacción de agregación covalente. Como resultado, a α-lactoalbumina pura non forma xeles por desnaturalización e acidificación.
A comparación das secuencias da α-lactoalbumina con outros encimas mostra unha forte semellanza coa dos lisozimas, especificamente co c-lisozima que se liga ao Ca2+.[6] Isto indica que a historia evolutiva que puido seguir foi a dunha duplicación xénica do xene da c-lisozima seguida dunha mutación.[4] Así, na evolución, a lactoalbumina perdeu a súa actividade de tipo lisozima e adquiriu unha nova función, a de modificar a acción doutro encima para que funcionase na síntese de lactosa [7]. O xene ancestral precedeu ao último antepasado común de mamíferos e aves, e a súa orixe pode datarse en hai aproximadamente 300 millóns de anos.[8]
Acharya KR, Stuart DI, Walker NP, Lewis M, Phillips DC (1989). "Refined structure of baboon alpha-lactalbumin at 1.7 A resolution. Comparison with C-type lysozyme". J. Mol. Biol.208 (1): 99–127. PMID2769757. doi:10.1016/0022-2836(89)90091-0.
Davies MS, West LF, Davis MB; et al. (1987). "The gene for human alpha-lactalbumin is assigned to chromosome 12q13.". Ann. Hum. Genet.51 (Pt 3): 183–8. PMID3479943. doi:10.1111/j.1469-1809.1987.tb00869.x.
Lindner RA, Kapur A, Carver JA (1997). "The interaction of the molecular chaperone, alpha-crystallin, with molten globule states of bovine alpha-lactalbumin.". J. Biol. Chem.272 (44): 27722–9. PMID9346914. doi:10.1074/jbc.272.44.27722.
Giuffrida MG, Cavaletto M, Giunta C; et al. (1998). "The unusual amino acid triplet Asn-Ile-Cys is a glycosylation consensus site in human alpha-lactalbumin.". J. Protein Chem.16 (8): 747–53. PMID9365923. doi:10.1023/A:1026359715821.
Chandra N, Brew K, Acharya KR (1998). "Structural evidence for the presence of a secondary calcium binding site in human alpha-lactalbumin.". Biochemistry37 (14): 4767–4772. PMID9537992. doi:10.1021/bi973000t.
Håkansson A, Andréasson J, Zhivotovsky B; et al. (1999). "Multimeric alpha-lactalbumin from human milk induces apoptosis through a direct effect on cell nuclei.". Exp. Cell Res.246 (2): 451–60. PMID9925761. doi:10.1006/excr.1998.4265.
Svensson M, Sabharwal H, Håkansson A; et al. (1999). "Molecular characterization of alpha-lactalbumin folding variants that induce apoptosis in tumor cells.". J. Biol. Chem.274 (10): 6388–6396. PMID10037730. doi:10.1074/jbc.274.10.6388.
Harata K, Abe Y, Muraki M (1999). "Crystallographic evaluation of internal motion of human alpha-lactalbumin refined by full-matrix least-squares method.". J. Mol. Biol.287 (2): 347–58. PMID10080897. doi:10.1006/jmbi.1999.2598.
Last AM, Schulman BA, Robinson CV, Redfield C (2001). "Probing subtle differences in the hydrogen exchange behavior of variants of the human alpha-lactalbumin molten globule using mass spectrometry.". J. Mol. Biol.311 (4): 909–19. PMID11518539. doi:10.1006/jmbi.2001.4911.
Bai P, Peng Z (2001). "Cooperative folding of the isolated alpha-helical domain of hen egg-white lysozyme.". J. Mol. Biol.314 (2): 321–9. PMID11718563. doi:10.1006/jmbi.2001.5122.
Andrews P (1970). "Purification of lactose synthetase a protein from human milk and demonstration of its interaction with alpha-lactalbumin.". FEBS Letters9 (5): 297–300. PMID11947697. doi:10.1016/0014-5793(70)80382-9.