The Da Vinci Code (film)

	The Da Vinci Code
	film
	(Filmposter yn 'e Ingelske Wikipedy)
	makkers
regisseur	Ron Howard
produsint	Brian Grazer; John Calley
senario	Akiva Goldsman
basearre op	de roman fan Dan Brown
kamerarezjy	Salvatore Totino
muzyk	Hans Zimmer
filmstudio	Columbia Pictures; Imagine Entertainment; Skylark Productions; oerheid fan Malta
distribúsje	Sony Pictures Releasing
	spilers
haadrollen	Tom Hanks; Audrey Tautou
byrollen	Ian McKellen; Paul Bettany; Jean Reno; Alfred Molina
	skaaimerken
lân/lannen	Feriene Steaten; Malta; Frankryk ; Feriene Keninkryk
premiêre	17 maaie 2006
foarm	langspylfilm
sjenre	detektiveskriller
taal	Ingelsk (ek wat Frânsk en Latyn)
spyltiid	149 minuten
	budget en resultaten
budget	$125 miljoen
opbringst	$760,2 miljoen
	filmsearje
filmsearje	Robert Langdon
● folgjend diel	Angels & Demons

The Da Vinci Code is in Amerikaansk-Malteesk-Frânsk-Britske detektive skriller út 2006 ûnder rezjy fan Ron Howard, mei yn 'e haadrollen Tom Hanks en Audrey Tautou. De titel betsjut "De Da Vinci-koade". De film is basearre op 'e roman mei deselde namme fan Dan Brown. It ferhaal folget Robert Langdon, in Amerikaanske professor yn 'e symbology, dy't yn Parys de haadfertochte wurdt fan 'e aaklike moard op Jacques Saunière, in konservator fan it Louvre. Plysjefrou Sophie Neveu, de pakesizzer fan Saunière, leaut net dat Langdon de moardner is en tegearre naaie se út om 'e saak sels te ûndersykjen. It docht bliken dat Saunière behelle wie yn djip geheime saken binnen de Roomsk-Katolike Tsjerke, en it ûndersyk mûnet út yn in syktocht nei de Hillige Graal.

Fluch de feiten

Slute

The Da Vinci Code krige fan 'e filmkritisy oer it algemien negative resinsjes. Krekt as it boek earder oerkommen wie, stie de film bleat oan tige hurde krityk fan 'e Roomsk-Katolike Tsjerke. The Da Vinci Code waard yn in relatyf grut tal lannen en territoaria ferbean, mar wie in reuseftich kommersjeel súkses yn 'e bioskopen yn oare lannen en groeide út ta de op ien nei meast opbringende film fan 2006. It súkses late ta de ferfilming fan twa oare romans fan Dan Brown oer deselde haadpersoan yn wat de Robert Langdon-filmsearje kaam te hjitten. It direkte ferfolch op The Da Vinci Code wie Angels & Demons út 2009.

Jacques Saunière, in konservator fan it Louvre, it ferneamde museum yn Parys, wurdt efterfolge troch de Grutte Galery troch in mei albinisme oanhelle roomske mûnts dy't bewapene is mei in pistoal. De mûnts wol fan Saunière de lokaasje witte fan 'e "slútstien fan 'e Priorij". Under bedriging mei de dea seit Saunière dat dy ferburgen leit ûnder de Roazeline yn 'e Sint-Sulpisiustsjerke. Dêrop sjit de mûnts him lykwols yn 'e búk, sadat er deadlik ferwûne rekket. Neitiid keart de mûnts, dy't Silas hjit, werom nei syn ûnderdûkadres, dêr't er immen opskillet dy't er "de Learaar" neamt. Hy meldt dat er deunby de ûntdekking is en dat de trije seneskalken en de grutmaster dea binne. Neitiid begjint er himsels mei in gisel te hoffenjen wylst er nei in ikoan fan Jezus Kristus stoarret.

Underwilens jout Robert Langdon, in Amerikaanske professor yn 'e symbology oan 'e Universiteit fan Harvard, earne yn Parys in lêzing oer religieuze symbolyk. As er neitiid by in sinjearsesje foar fans hantekenings set yn eksimplaren fan syn boek oer itselde ûnderwerp, wurdt er oansprutsen troch in ynspekteur Collet fan 'e Paryske plysje, dy't syn meiwurking freget by in moard yn it Louvre. Langdon is skokt as er foar it ferstân kriget dat it giet om Jacques Saunière, mei wa't er earder dy deis in ôfspraak hie wêrby't de man net opdaagjen kaam. Hy giet mei nei it museum, dêr't er opwachte wurdt troch haadynspekteur Bezu Fache, dy't de lieding hat oer it ûndersyk nei de moard.

It stoflik omskot fan Saunière is neaken en leit yn 'e hâlding fan 'e Vitruviusman, in wrâldfeneamde tekening fan Leonardo da Vinci. De plysje is derfan oertsjûge dat Saunière dat sels dien hat. Deunby hat de deade is boppedat in boadskip op 'e flier skreaun, dat inkeld sichtber wurdt as it beskynd wurdt mei ultrafiolet ljocht. It boadskip omfettet in trochinoar hutsele Fibonacci-rige fan sifers en in twaregelige ûnbegryplike tekst. De ûnfreonlik befreging fan Langdon troch Fache wurdt ûnderbrutsen troch de oankomst fan Sophie Neveu, in kryptografe fan 'e plysje, dy't seit dat se in wichtich boadskip foar Langdon hat fan 'e Amerikaanske ambassade. It tillefoannûmer dat se him jout, is lykwols har eigen priveenûmer, en as er de koade yntoetst dy't se him oerlange hat, kriget er in boadskip op har antwurdapparaat te hearren wêryn't se him útleit dat Fache derfan oertsjûge is dat Langdon de moardner fan Saunière is en dat er alles dwaan sil om Langdon efter de traaljes te krijen.

Langdon ekskusearret him om himsels eefkes op te frissen, en by de húskes jout Sophie har by him. Se leit him út dat sy de pakesizzer fan Saunière is, en dat se fan 'e âldman ferfrjemde rekke wie. Se lit him in foto sjen fan 'e fjirde regel fan it boadskip fan 'e deade, dy't troch Fache útwiske is foar't Langdon yn it Louvre arrivearre. Dêr stie: "P.S.: Fyn Robert Langdon". Fache beskôget dat as it oanwizen fan 'e moardner troch Saunière yn in postskriptum (P.S.). Mar Sophie, dy't as bern nei it deadlik ferkearsûngemak fan har âlden troch har pake grutbrocht waard, wit dat it oan har rjochte is, mei't er har doe "Prinsesse Sophie" neamde. Sy leaut dat it betsjut dat sy ferlet hawwe sil fan 'e help fan Langdon om 'e wiere moardner te finen, dat se stiet der by him bot op oan om mei har út te naaien foar't Fache him arrestearje kin. Langdon lit him dêrta beprate.

Tink derom: Yn de tekst hjirûnder wurdt de ôfrin fan de film beskreaun.
As jo de film sels sjen wolle, is it mooglik better dat jo it no folgjende diel fan 'e plotbeskriuwing (earst noch) net lêze.

Se liede Fache-en-dy op in dwaalspoar troch it stjoerderke, dat Collet temûk by Langdon yn 'e bûse stoppe hie om him weromfine te kinnen as er útnaaid wie, út it finster yn 'e laadbak fan passearjende frachtwein te goaien. Wylst de plysje de efterfolging ynset yn 'e oertsjûging dat Langdon sels út it finster sprongen is, glûpe Langdon en Sophie werom nei it plak delikt, dêr't se in oanwizing fine dy't harren nei de Mona Lisa stjoert, it ferneamde skilderij fan Leonardo da Vinci. Dêr fine se in oare oanwizing dy't har nei in oar keunstwurk fan Da Vinci stjoert, dêr't se de krusifiks fan Saunière ûntdekke. Oan 'e foarm sjocht Langdon dat Saunière behelle wie yn 'e Priorij fan Sion, in ferbean en ferfolge geheim genoatskip binnen de Roomsk-Katolike Tsjerke dêr't de Timpeliers oarspronklik de militêre tûke fan wiene.

Underwilens docht bliken dat Silas en syn anonime "Learaar" yn opdracht wurkje fan in it "Konsylje yn it Skaad", in geheim genoatskip fan roomske religieuze ekstremisten binnen Opus Dei, in aartskonservative prelatuer fan 'e Hillige Sit. Harren kontaktpersoan binnen it Konsylje is biskop Aringarosa, dy't, doe't er noch pastoar wie, in bân foarme hat mei de gewelddiedige jonge albino Silas en de geastlik ynstabile jonge yndoktrinearre hat mei syn ekstremistyske, frouljushaatsjende ferzje fan it roomsk-katolisisme. Silas besiket de Sint-Sulpisiustsjerke, dêr't er de flier iepenbrekt ûnder de Roazeline (de line fan 'e earste meridiaan, dy't dwers troch Parys rint). Fertrouwend op 'e wurden fan Saunière hopet er dêr te finen wat er siket, mar hy dobbet der inkeld in stiennen tablet op mei de tekst "Job 39:11", ferwizend nei haadstik 38, fers 11 fan it bibelboek Job, dêr't stiet: "Safier meistû komme en net fierder." Yn frustraasje en razernij slacht er dêrop suster Sandrine dea, de non dy't soarchdraacht foar de tsjerke.

Sophie en Langdon ûntdekke dat op 'e krusifiks fan Saunière in adres ferburgen stiet, dêr't in Parysk filiaal fan in Switserske bank fêstige is. Se geane dêrhinne en witte in bankklúske op namme fan Saunière te iepenjen troch de Fibonacci-koade yn te toetsen dy't Saunière op 'e flier fan it Louvre efterlitten hie. Yn it klúske blykt in krypteks te sitten, in silinderfoarmich doaske mei in boadskip skreaun op papyrus bewuolle om in fleske mei jittik. As it iepenbrutsen wurdt, ferneatiget de jittik de tekst foar't dy lêzen wurde kin, dus de iennichste manear om it boadskip yn 'e hannen te krijen is troch it juste wurd te foarmjen mei de fiif skiven mei elts alle 26 letters fan it Latynske alfabet, wat krapoan 12 miljoen mooglike kombinaasjes opleveret. Ear't Langdon en Sophie dêrmei oan 'e gong kinne, wurde se ûnderbrutsen troch André Vernet, de nachtmanager fan 'e bank, dy't harren fertelt dat haadynspekteur Fache en syn mannen foar de doar stean. De portier dy't har beiden earder ynliet, hat harren foto's nammentlik werkend hat op in list fan fuortflechtige kriminelen. Om't de bankrekken fan Saunière ek in klausule befettet dy't frije trochtocht garandearret, smokkelet Vernet har beiden efteryn in weardetransportauto ta de bank út.

Op in stil plakje yn in bosk bûten Parys hâldt Vernet ho. Hy iepenet de efterkant fan it weardetransport en besiket Langdon en Sophie ûnder bedriging mei in pistoal fan 'e krypteks te berôvjen. Se binne him lykwols te fluch ôf en litte him heal bewusteleas efter wylst se har út 'e fuotten meitsje yn 'e weardetranstportauto. Langdon hat ûnderwilens wol foar it ferstân krigen dat se hjir mei mear te krijen hawwe as in ienfâldige moard. Hy ornearret dat Saunière de grutmaster fan 'e Priorij fan Sion wie, in organisaasje dy't sûnt de Fal fan 'e Timpeliers yn 1307 ferbean is en dêrom inkeld yn it djipste geheim fuortbestiet. Mei't de Priorij fan Sion en de Timpeliers har besteansrjocht ûntlienden oan 'e beskerming fan 'e Hillige Graal, mient Langdon dat de moardner fan Saunière efter dat legindaryske foarwerp oan sit. Langdon moat tajaan dat de Hillige Graal net syn gebiet fan ekspertize is, mar hy ken wol ien dy't syn libben oan 'e stúdzje nei dat ûnderwerp wijd hat: de Ingelsman om utens Leigh Teabing, dy't in Frânsk château bewennet net fier fan Parys ôf. Dat, dêr sette se hinne.

Teabing blykt in smoarrike ynfalide âldman te wêzen dy't mei krukken rint en boppedat frijwat eksintryk is. Hy beweart dat de Hillige Graal net in drinkbeker is, sa't rûnom tocht wurdt, mar dat soks op in misferstân berêst op basis fan it Aldfrânske wurd Sangreal, fan sant ("hillich") en greal ("graal" of "drinkbeker"). Neffens Teabing is it wurd eins lykwols in gearlûking fan sang ("bloed") en real ("keninklik"). Hy wol hawwe, de term ferwiist nei it biente fan Marije Magdalena, dy't gjin prostituee wie dy't troch Jezus rêden waard, sa't de kanonike evangeeljes skriuwe, mar de frou fan Jezus. Teabing ûnderbout syn teory troch it fresko It Lêste Jûnsmiel fan Leonardo da Vinci te ûntleedzjen, dêr't neffens him in geheim boadskip yn ferwurke sit dat inkeld foar ynwijden nei te kommen is, de saneamde 'Da Vinci-koade'. Teabing wol hawwe dat Marije Magdalena swier wie doe't Jezus krusige waard en dat se letter mei har poppe nei Galje, oan 'e oare kant fan it Romeinske Ryk flechte om oan ferfolging te ûntkommen.

Har ferfolgers soene net inkeld de Romeinske autoriteiten en de foaroanmannen fan 'e Joaden west hawwe, mar ek beskate dissipels fan Jezus dy't it der net mei iens wiene dat Jezus de lieding oer syn folgelingen by syn dea oan Marije oerdroegen hie. Op it Earste Konsylje fan Niséa, yn 325, waarden troch de iere Roomsk-Katolike Tsjerke alle lûden dy't net it offisjele boadskip fan 'e tsjerke ferkundigen ta ketterij ferklearre en waarden alle kristlike geskriften mei in ôfwikende ynhâld, lykas it Evangeelje fan Filippus en it Evangeelje fan Marije Magdalena, út 'e kanon fan 'e Bibel skrast. Neitiid kamen de oanhingers fan Marije gear om 'e Priorij fan Sion te foarmjen, dy't har neiteam beskermje moast tsjin 'e wraak fan 'e Tsjerke. Har stoflik omskot, dat nei har dea werombrocht wie nei Jeruzalim, waard dêr ûnder de Krústochten weromfûn troch de Timpeliers, de militêre earm fan 'e Priorij. Neitiid wiene de Timpeliers in pear hûndert jier lang tige machtich en ynfloedryk binnen de Tsjerke, oant se yn 1307 troch harren fijannen by in koördinearre aksje yn hiel Jeropa tagelyk oanfallen en fierhinne ferneatige waarden. Neffens Teabing makke dat diel út fan in hillige oarloch fan roomske ekstremisten tsjin 'e oanhingers fan Marije Magdalena, dy't oant hjoed de dei fuortduorret. De moardner fan Saunière en syn opdrachtjouwers wolle de Hillige Graal ferneatigje om 'e lear en it prestiizje fan 'e Roomsk-Katolike Tsjerke te beskermjen.

Yn 'e tuskentiid is Vernet yn it sikehûs bedarre, dêr't er befrege wurdt troch haadynspekteur Fache. Dyselde wit him derfan te oertsjûgjen om it GPS-sinjaal fan it weardetransport oan te setten. Sa ûntdekt er dat Langdon en Sophie har op it château fan Teabing befine. Ynstee dat er syn minsken dêr daliks hinne stjoert, skillet er earst mei biskop Aringarosa, dy't him hjit om te wachtsjen en ynstee Silas derop ôfstjoert. Silas brekt yn it château yn en easket ûnder bedriging mei syn pistoal de lokaasje fan 'e Hillige Graal op. Mar Teabing, slacht him del mei ien fan syn krukken. Ear't se tsjinkeard wurde kinne troch de plysje, dy't noch by de tagongspoarte stiet te wachtsjen op tastimming fan Fache om it château binnen te fallen, naaie Langdon, Sophie, Teabing en dy syn butler Remy Jean út, mei Silas as harren finzene, en ûntflechtsje se Franryk yn Teabing syn privee-fleantúch.

Ienris yn 'e loft ûntdekt Langdon dat der yn 'e beskermjende koker om 'e krypteks hinne in oanwizing ferburgen sit oangeande "a knight a pope interred" ("in ridder troch in paus begroeven") yn Londen. Sadwaande wurdt de Britske haadstêd harren reisdoel. Underwilens wol ynspekteur Collet fan haadynspekteur Fache witte wat der mei him is, want hy hâldt en draacht him net as oars. Dan bychtet Fache op dat er lid is fan Opus Dei, en dat in biskop fan dy prelatuer him opskille hat om him mei te dielen dat Robert Langdon by him west hat en yn 'e bycht de moarden op fjouwer mannen (de seneskalken en de grutmaster fan 'e Priorij fan Sion) bekend hat. De biskop, Aringarosa, hat syn bychtgeheim ferbrutsen om't Langdon neffens him boasaardige man is mei moard yn it hert. Fache is der sadwaande folslein wis fan dat Langdon de moardner is.

Yn Londen wurdt it privee-fleantúch fan Teabing opwachte troch de Britske plysje, mar Langdon-en-dy binne de plysje te fluch ôf en ûntkomme. Se bejouwe har nei de Timpeltsjerke, mei't dat it plak is dêr't se in timpelier ferwachtsje dy't troch in paus begroeven is. Mar it docht bliken dat der gjin tomben yn dat tsjerkegebou binne. Silas brekt frij en nimt Sophie yn gizeling om har te ruiljen tsjin 'e krypteks. Remy de butler blykt in ferrieder te wêzen dy't it mei it Konsylje yn it Skaad hâldt en jierren lyn as spion yn 'e húshâlding fan Teabing pleatst is. Hy helpt Silas om 'e krypteks te bemachtigjen en Teabing finzen te nimmen, mar Langdon en Sophie witte op in ûnbewekke stuit út te naaien.

Neitiid makket Remy himsels oan Silas bekend as de "Learaar", mei wa't de mûnts al dy tiid tillefoanysk kontakt ûnderholden hat. Silas wurdt troch Remy ôfset by in skûladres fan Opus Dei, wêrnei't er mei Teabing noch yn 'e kofferbak nei in ferlitten plak yn 'e Londenske haven riidt. Dêr docht lykwols bliken dat it eins Teabing is dy't de "Learaar" wie, en dat Remy syn trouwe assistint is. Teabing, dy't Remy no net mear nedich is, fergiftiget him. Dêrnei skillet er de Britske plysje op mei in anonime tip dat de beide fertochte moardners Langdon en Neveu harren ophâlde op it skûladres fan Opus Dei.

De plysje falt dêr mei in swierbewapene arrestaasje-ienheid binnen krekt op it stuit dat biskop Aringarosa dêr ek arrivearret. Silas rekket yn in sjitpartij mei de plysje behelle en deadet ferskate plysjeminsken. Wannear't Aringarosa ynienen ûnferwachts opdûkt, sjit er him ek del foar't er beseft wa't er foar him hat. Om't er mient dat er de biskop fermoarde hat, docht er selsmoard troch plysje troch syn pistoal op 'e plysje te rjochtsjen as er besingele is, sadat de plysje him wol deasjitte moat. Mar Aringarosa libbet noch en wurdt letter yn in ambulânse laden om nei it sikehûs brocht te wurden. Oan 'e arrivearjende haadynspekteur Fache freget de biskop hoe't it mei Silas is. Trochdat Aringarosa de namme fan wit fan 'e persoan fan wa't no dúdlik is dat er de moardner fan Saunière en de oaren is, begrypt Fache einlings en te'n lêsten dat er troch de biskop brûkt en bedragen is. Aringarosa wol hawwe dat er net oars koe en freget Fache om syn namme bûten de saak te hâlden, mar Fache, dy't him ferret fielt, arrestearret de biskop.

Wylst se yn in dûbeldekkerbus sitte, brekt Langdon him der de holle oer op hokker oar plak yn Londen in ridder troch in paus begroeven wêze kin. Sophie freget de mobile tillefoan fan in oare passazjier te lien, dy't Langdon brûkt om it ynternet te rieplachtsjen. Syn neifraach op in siikmasine mei de trefwurden knight ("ridder"), interred ("begroeven") en pope ("paus") leverje lykwols alderlei siikresultaten op mei it wurk fan 'e dichter Alexander Pope. Dan begrypt Langdon dat de tekst fan 'e oanwizing net wie "a knight a pope interred" ("in ridder troch in paus begroeven"), mar "a knight A. Pope interred" ("in ridder troch A. Pope begroeven"). Dat betsjut dat it oer sir (it predikaat fan ien dy't ta ridder slein is) Isaac Newton giet, waans begraffenis troch syn freon Alexander Pope laat waard. Fan Newton waard sein dat er in grutmaster fan 'e Priorij fan Sion wie.

Langdon nimt Sophie mei nei de tombe fan Newton yn 'e Abdij fan Westminster, dêr't Teabing harren oer it mad komt en bedriget mei in pistoal. It docht bliken dat de man net mear rjocht goed by de holle is yn syn obsesje om 'e Roomsk-Katolike Tsjerke ûnder fuotten te heljen as ferjilding fan iuwen fan ferfolging en bedroch. Neffens him hie de lêste ôfstammeling fan Jezus en Marije Magdalena him mei de milenniumwiksel iepenbierje moatten om mei de Tsjerke ôf te weven. (Dat kin no trochdat DNA-ûndersyk oan 'e hân fan it biente fan Marije Magdalena op ûntsjinstriidbere wize fêststelle kin dat immen har neikommeling is.) Doe't dat lykwols net barde, hie hy gjin oare kar, seit er, as om sels aksje te ûndernimmen. Hy socht kontakt mei it Konsylje yn it Skaad en die him foar as in meistanner, sadat er harren helpmiddels brûke koe om sels de Hillige Graal en dêrmei de lêste ôfstammeling fan Jezus te finen.

Teabing is derfan oertsjûge dat Sophie as famke troch Saunière reemakke waard om 'e nije grutmaster fan 'e Priorij fan Sion te wurden en dat se dêrom de kennis besit om 'e krypteks (dy't er fan Remy weromnommen hat) te iepenjen. Mar ek mei syn pistoal tsjin har holle oan, wit se de koade net. Langdon besiket it dan sels, wêrby't er him fan Teabing ôf keart. Him slagget it ek net, mar wannear't er ynienen de krypteks omheech goait, lit Teabing syn wapen falle om it ding te heinen. Dat slagget net en de kryptex falt op 'e stiennen flier, it fleske mei jittik brekt en it rôltsje papyrus wurdt ûnlêsber. Op dat stuit falle Fache en de Britske plysje de tsjerke binnen, dêr't se Teabing arrestearje foar syn oandiel yn 'e moarden yn Frankryk, wylst Langdon en Sophie frijút geane. Wylst er ôffierd wurdt, beseft Teabing dat Langdon him te fluch ôf west hat: hy moat de koade ûntsifere en ynfierd hawwe, doe't er mei de rêch nei Teabing ta stie, en sa ûnsjoen it rôltsje papyrus út 'e krypteks helle hawwe foar't er him omdraaide en it ding omheech smiet.

Wannear't se allinnich binne, jout Langdon oan Sophie ta dat Teabing gelyk hie. De koade wie it wurd "APPLE", nei it apokrife ferhaal dat in fallende apel derfoar soarge dat Newton de wet op 'e swiertekrêft ûntdiek. De tekst op it stikje papyrus út 'e krypteks, dy't hawwe wol dat Marije Magdalena ferburgen is "ûnder de roas" en rêst "ûnder de stjerrehimel" liedt Langdon en Sophie nei de Kapel fan Rosslyn yn Skotlân, dy't earder ien fan 'e wichtichste fêstigings wie fan 'e Oarder fan 'e Timpeliers.

As se dêr binne, beseft Sophie dat se dêr alris west hat, as hiel lyts famke, mei har âldelju. Yn 'e kelder fan 'e kapel ûntdekke se in geheim lûk mei in roas deryn gravearre dat nei in ûnderkelder liedt. Dêr is in leech plak dêr't foarhinne de sarkofaach fan Marije Magdalena stie, ûnder in plafon dêr't stjerren yn byldhoud binne. Se fine dêr ek in argyf fan 'e Priorij fan Sion, dat tebekgiet oant de earste iuwen fan it kristendom. Langdon sneupt dêryn om en ûntdekt dat Saunière net de echte pake fan Sophie wie. Likegoed naam er har by him yn 'e hûs nei't har âldelju en âldere broer omkommen wiene by in ferkearsûngemak dat sysels mar nauwerneed oerlibbe doe't se fjouwer jier wie. Oare, eardere oanwizings dy't se geandewei de syktocht oantroffen hawwe, wurde foar Langdon ynienen begryplik as Saunière net Sophie har pake, mar har liifwacht wie. Mei syn konklúzje dat Sophie, en nimmen oars, de lêste neikommeling is fan Jezus Kristus en Marije Magdalena, komt er har danich oer it mad.

Wannear't se de kelder ferlitte, wurde se yn 'e kapel opwachte troch hiele kloft folk. De sitewaasje liket bedriigjend, oant de minsken harrensels foarstelle as leden fan 'e Priorij fan Sion. Under harren is in frou op jierren, dy't útbringt dat se Sophie har beppe is, dy't ek Sophie hjit. It docht bliken dat de sarkofaach fan Marije Magdalena nei it ûngemak dat it libben koste oan Sophie har âlden út Rosslyn weihelle is. Wêr't Marije Magdalena no rêst, is in geheim dat Saunière mei yn it grêf nommen hat. Langdon lit Sophie efter middenmank minsken dy't in eed sward hawwe om har te beskermjen en keart werom nei Parys.

Wylst er him yn syn hotelkeamer oan it skearen is, kriget er ynienen in helder momint, feroarsake troch syn eigen bloed yn 'e waskbak as er him by fersin snijt. De reade line bringt him de Roazeline yn it sin, dy't de earste meridiaan oanjout. It ferrin dwers troch Parys wurdt oantsjut troch in rige rûne brûnzene markearrings mei in roas derop. Hy beseft dan de wiere betsjutting fan 'e tekst út 'e krypteks en folget de Roazeline nei it Louvre, dêr't sa'n markearring mei in roas derop midden yn 'e glêzen flier fan 'e piramide op it foarplein oanbrocht is. Langdon konkludearret dat er it plak fan 'e tombe fan Marije Magdalena fûn hat, ûnder de roas fan it brûnzene markearringsteken en ûnder de stjerrehimel dy't by nacht troch de glêzen flier fan 'e piramide te sjen is. Wylst er dêr delknibbelet, sakket it de kamera troch de flier nei de Omkearde Piramide dêrûnder en troch de flier dêrûnder nei in geheime romte dêr't Marije Magdalena yn frede yn har sarkofaach rêst.

haadrollen

personaazje	akteur/aktrise
professor Robert Langdon	Tom Hanks
Sophie Neveu	Audrey Tautou

byrollen

personaazje	akteur/aktrise
Leigh Teabing	sir Ian McKellen
Silas	Paul Bettany
haadynspekteur Bezu Fache	Jean Reno
biskop Aringarosa	Alfred Molina
ynspekteur Jérôme Collet	Étienne Chicot
Remy Jean	Jean-Yves Berteloot
André Vernet	Jürgen Prochnow
Jacques Saunière	Jean-Pierre Marielle
geastlike Michael	Seth Gabel
suster Sandrine	Marie-Françoise Audollent
prefekt	Farncesco Carnelutti
beppe Sophie	Rita Davies
ferkearslieder	Denis Podalydès
Marije Magdalena	Charlotte Graham
troud pear dat boek sinjearje litte wol troch Robert Langdon	Dan en Blythe Brown (cameo's)

Produksje

The Da Vinci Code waard regissearre troch Ron Howard nei in senario fan Akiva Goldsman op basis fan 'e bestseller The Da Vinci Code fan 'e skriuwer Dan Brown út 2003. De filmrjochten op dat boek waarden troch filmstudio Sony Pictures oankocht foar de priis fan $6 miljoen. As produsinten wiene Brian Grazer en John Calley by it projekt belutsen foar de studio's Columbia Pictures, Imagine Entertainment en Skylark Productions en de oerheid fan Malta. Dêrmei wie The Da Vinci Code in Amerikaansk-Malteesk-Frânsk-Britske ko-produksje. Foar de film wie in budget beskikber fan $125 miljoen. De kamerarezjy wie yn 'e hannen fan Salvatore Totino, en de filmmuzyk waard fersoarge troch Hans Zimmer.

Casting

De earste kar fan regisseur Ron Howard foar de rol fan Robert Langdon wie Bill Paxton. Dyselde moast lykwols wegerje om't er op it punt stie om te begjinnen oan 'e opnamen foar de tillefyzjesearje Big Love. Sadwaande waard Tom Hanks frege, dy't de rol oannaam.

Opnamen

De opnamen foar The Da Vinci Code setten op 30 juny 2005 útein. In grut part fan 'e binnendoarsênes waard filme yn 'e Pinewood Studios yn it Ingelske greefskip Buckinghamshire. Dêr waard bygelyks yn it reuseftige 007 Stage (yn 1976 boud foar de opnamen fan 'e James Bond-film The Spy Who Loved Me) in diel fan it Louvre neiboud, mei it plak delikt dêr't it stoflik omskot fan Jacques Saunière oantroffen wurdt. It Louvre joech tastimming om guon oare dielen fan 'e film op lokaasje te filmjen, wêrûnder de sêne wêryn't Langdon en Sophie oanwizings fine by de Mona Lisa en in oar skilderij fan Leonardo da Vinci. Dêrfoar waard wol in reproduksje fan 'e Mona Lisa brûkt, mei't it echte skilderij net bleatsteld wurde mocht oan 'e skerpe beljochting fan 'e filmset.

Yn 'e Sint-Sulpisiustsjerke yn Parys (eigendom fan 'e Roomsk-Katolike Tsjerke) en yn 'e Abdij fan Westminster (in royal peculiar dy't ûnder direkte jurisdiksje fan 'e Britske Kroan stiet) mocht foar The Da Vinci Code net filme wurde. De sêne yn 'e Sint-Sulpisiustsjerke waard dêrom op in set yn 'e Pinewood Studios filme en yn 'e postproduksje ferfolmakke troch tafoeging fan special effects. De sênes yn 'e Abdij fan Westminster waarden ynstee opnommen yn twa oare Britske tsjerkegebouwen: de Katedraal fan Lincoln en de Katedraal fan Westminster, dy't beiden eigendom binne fan 'e Anglikaanske Tsjerke. Nei't it skynt krige de Katedraal fan Lincoln £100.000 foar it rjocht om dêr te filmjen, en de Katedraal fan Winchester krige perfoarst in fierhinne gelikens bedrach útkeard. Nettsjinsteande dat wiene der demontraasjes by de beide tsjerkegebouwen troch konservative leauwenden dy't it tastean fan 'e ferfilming fan in boek dat "ketterij" befette as godslasterlik beskôgen.

De sêne yn Castel Gandolfo, de simmerresidinsje fan 'e paus, dêr't it Konsylje yn it Skaad gearkomt, waard filme yn it Kastiel fan Belvoir yn it Ingelske greefskip Leicestershire. De sêne op 'e Lofthaven Parys-Le Bourget waarden filme op it Fleanfjild Shoreham yn West-Sussex. Lokaasjes út 'e film dêr't ek echte filme waard, wiene û.o. de Timpeltsjerke yn Londen en de Kapel fan Rosslyn yn súdlik Skotlân. Oare filmlokaasjes wiene û.o. de kampus fan King's College London, de Fairfield Halls yn Croydon en it lânhûs Burghley House yn Lincolnshire.

Distribúsje

De distribúsje fan The Da Vinci Code waard fersoarge troch Sony Pictures Releasing, de distribúsjepoat fan Sony Pictures, dat de memme-ûndernimming fan filmstudio Columbia Pictures is. De film gie op 17 maaie 2006 yn premiêre op it Ynternasjonaal Filmfestival fan Cannes, en iepene dêrnei op 19 maaie yn 'e Amerikaanske bioskopen. It byhearrende soundtrackalbum ferskynde op 9 maaie 2006 by platemaatskippij Decca Records. The Da Vinci Code waard op 14 novimber 2006 útbrocht op dvd en op 28 april 2009 op blu-ray.

Omreden fan 'e gefoelige religieuze ynhâld fan 'e film waarden fertoanings fan The Da Vinci Code troch de sinsuer ferbean yn ferskate lannen en territoaria, wêrûnder Egypte, grutte dielen fan Yndia, Iraan, Jordaanje, Libanon, Pakistan, de Salomonseilannen, Samoä, Syrje, Sry Lanka en Wyt-Ruslân. Yn 'e Folksrepublyk Sina mocht The Da Vinci Code earst wol fertoand wurde, mar nei protesten fan Sineeske roomske organisaasjes waard de film dochs noch hommels ferbean doe't er al $13 miljoen yn it laadsje brocht hie. Yn guon lannen, wêrûnder de Fêreu-eilannen, waarden fertoanings (frijwol) ûnmooglik makke trochdat pleatslike filmdistributeurs har meiwurking wegeren.

Filmkritisy

Fan 'e filmkritisy krige The Da Vinci Code oer it algemien negative resinsjes. By de premiêre op it Ynternasjonaal Filmfestival fan Cannes waard de film nei't it skynt tige kâld ûntfongen troch de gearklofte resinsinten. In protte fan harren seach The Da Vinci Code, neffens wat se deroer skreaune, as in oanfal op it kristendom. Yn it tydskrift The New Yorker woe Anthony Lane hawwe dat de film "oerdúdlik neat oars as geastferleegjende flauwekul is, dy't út noch yn net ek mar ien lid fan 'e keppel fan it leauwe falle litte kin". Yn syn Movie Guide skreau Leonard Maltin dat The Da Vinci Code foar him "op alle nivo's in teloarstelling" wie.

Roger Ebert fan 'e Chicago Sun-Times, dy't him earder negatyf oer de roman fan Dan Brown útlitten hie, joech de film lykwols 3 fan 4 stjerren. Hy skreau: "De film wurket; it [ferhaal] is meislepend en yntrigearjend en liket him oan ien wei troch op it rântsje fan ûnferwachtse iepenbierings te befinen." Dêr heakke er oan ta: "Ja, de plot is absurd, mar de measte filmplots binne absurd. Dat is wêr't we foar betelje as we nei de bioskoop geane."

Op 'e webside Rotten Tomatoes, dy't resinsjes sammelet, hat The Da Vinci Code in leech goedkarringspersintaazje fan 26%, basearre op 233 ûnderskate resinsjes. De konsensuskrityk fan 'e webside, gearstald út al dy resinsjes, stelt: "Wat de roman fan Dan Brown ta in bestseller makket, is dúdlik net oanwêzich yn dizze saaie en blastige filmadaptaasje fan The Da Vinci Code." Op Metacritic, de wichtichste konkurrint fan Rotten Tomatoes, behellet The Da Vinci Code in goedkarringspersintaazje fan 46%, basearre op 40 resinsjes. Bioskoopgongers dy't nei it sjen fan 'e film oer harren ûnderfinings befrege waarden troch CinemaScore, joegen de film lykwols in 8¹/₂ op in skaal fan 1 oant 10.

De Roomsk-Katolike Tsjerke

It Fatikaan wie net bliid mei The Da Vinci Code en rôp troch de mûle fan aartsbiskop Angelo Amato op ta in boycot fan 'e film, dy't neffens him "fol kwealaster, misledigings en histoaryske en teologyske flaters" siet. Yn in troch it Fatikaan finansierde dokumintêre mei de titel The Da Vinci Code: A Masterful Deception ("De Da Vinci Code: In Masterlik Bedroch") trune kardinaal Francis Arinze de Roomsk-Katolike Tsjerke oan om net neier spesifisearre juridyske aksje te ûndernimmen tsjin 'e makkers fan 'e film.

De Amerikaanske Konferinsje fan Biskoppen fan 'e Roomsk-Katolike Tsjerke seach de film, en it boek dêr't de film op basearre wie, as "in stelselmjittige oanfal op 'e Roomsk-Katolike Tsjerke. Deselde organisaasje woe ek hawwe dat de ôfskildering fan 'e relaasje tusken Jezus Kristus en Marije Magdalena yn 'e film "alderwalchlikst" wie.

Opus Dei, de prelatuer fan 'e Hillige Sit wêrfan't leden yn 'e film belutsen binne by moarden en oare skanddieden, krong by Sony Pictures oan op in disclaimer dy't foarôfgean moast oan 'e begjintitels fan 'e film, mei dêrop de tekst dat de hiele film neat oars as fiksje wie. Sony Pictures wegere dêroan te foldwaan.

Oaren

De Amerikaanske Nasjonale Organisaasje foar Albinisme en Hypopigmintaasje (NOAH) spriek syn soarch út oer de ôfskildering fan 'e albino Silas yn 'e film as in geastlik steurde religieuze ekstremist dy't oan ien wei troch en skynber sûnder wroeging moardet. Neffens de belangegroep soe soks in negatyf byld fan albinisme útdrage.

Opbringst

The Da Vinci Code brocht yn 'e bioskopen yn 'e Feriene Steaten en Kanada $217,5 miljoen op, en yn alle oare lannen en territoaria $542,8 miljoen. Wrâldwiid kaam de opbringst dêrmei út op $760,2 miljoen. Ofset tsjin it budget fan $125 miljoen betsjut dat in winst fan $635,2 miljoen, hoewol't dêr de marketingkosten noch wol ôf moatte. Dêrmei wie The Da Vinci Code de op ien nei meast opbringende film fan 2006, nei Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest.