κρανίον

Grec ancien

Étymologie

Diminutif de κράνος, krános (« casque »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	κρανίον	τὰ	κρανία	τὼ	κρανίω
Vocatif		κρανίον		κρανία		κρανίω
Accusatif	τὸ	κρανίον	τὰ	κρανία	τὼ	κρανίω
Génitif	τοῦ	κρανίου	τῶν	κρανίων	τοῖν	κρανίοιν
Datif	τῷ	κρανίῳ	τοῖς	κρανίοις	τοῖν	κρανίοιν

κρανίον, kranión *\kraː.ˈni.on\ neutre

1. (Anatomie) Crâne.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901