کشور مجمعالجزایری
From Wikipedia, the free encyclopedia
به هر دولت یا کشور به رسمیت شناخته شده از سوی جامعه بینالمللی که شامل تعدادی جزیره تشکیل دهنده مجمعالجزایر میشود کشور مجمعالجزایری میگویند. این اصطلاح توسط کنوانسیون ملل متحد در مورد حقوق دریاها به منظور تعریف مرز مجاز برای ادعای مالکیت تعریف شدهاست.
در کنفرانسهای مختلف سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها[1]، فیجی، اندونزی، پاپوآ گینه نو، باهاما و فیلیپین پنج کشور مستقل هستند که استقلال آنها توسط کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها در مونتگوبی جامائیکا در ۱۰ دسامبر ۱۹۸۲ تأیید شده و به عنوان کشورهای مجمعالجزایری شناخته میشوند.[2]
کشورهای مجمعالجزایری، کشورهایی هستند که در آن گروهی از جزایر به همراه محدوده آبهای داخلی خود یک دولت واحد را تشکیل میدهند. بر اساس این مفهوم ("دکترین مجمعالجزایری")، مجمعالجزایر بدون توجه به وسعت و ابعاد جزایر تشکیل دهنده آن به عنوان یک دولت واحد در نظر گرفته میشوند و بخشی از آبهای داخلی آن کشور را تشکیل داده و مورد مالکیت انحصاری آن کشور هستند.
تصویب سازمان ملل متحد برای پنج کشور مستقل به عنوان کشورهای مجمعالجزایری با توجه به توافقات موجود با کشورهای دیگر منطقه صورت گرفت[3] تا حقوق ماهیگیری سنتی و دیگر فعالیتهای مشروع کشورهای همسایه مجاور آنها در آبهای مجمعالجزایری به رسمیت شناخته شوند. شرایط و ضوابط برای عملی کردن چنین حقوق و فعالیتهایی از جمله ماهیت این فعالیتها، میزان و مناطق اعمال این حقوق، باید بر اساس درخواست هر یک از کشورهای مربوطه، توسط توافقنامههای دو جانبه بین آنها تنظیم شود. این حقوق قابل انتقال یا اشتراک با کشورهای ثالث یا اتباع خود توافق کنندگان نیستند.[4]