کسائی کوفی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالحسن علی بن حمزه کوفی شهرتیافته به کِسایی (۷۳۷م- ۸۰۵ م) (نسب: ابوالحسن علی بن حمزه بن عبدالله بن بهمن بن فیروز) لغوی، نحوی، قاری و کاتب عربی کوفی ایرانیاصل بود که از قاریان هفتگانه بهشمار میرود.[1] اهل کوفه بود و همانجا ابتدا لغت آموخت.[1] سپس به بصره رفت و نزد خلیل بن احمد دانش آموخت، و خلیل به او پیشنهاد داد که به بادیه رود (جمعآوری لغت از بدویها از برای سالمتر بودن زبانشان)[1] کسایی زمانی دراز در بادیهٔ بغداد نزد عربهای حُطَیمیّه بود، حال آنکه از طبقهٔ بدویان فصیحگو نبودهاند.[1] هنگامی که کسایی به بصره بازگشت، خلیل بن احمد درگذشته بود و او جانشین یونس بن حبیب شد. کسائی در روزگار خلافت المهدی به بغداد درآمد و در قصر خلیفه، در ماه رمضان قرائت میکرد. سپس آموزگار کودکی امین و مأمون دو فرزند هارون الرشید شد. هارون او را در یکی از سفرهایش به خراسان، همسفر گزید؛ کسائی در روستایی که رنبویه نامیده میشد، نزدیک ری درگذشت.[1]
جودی بن عثمان را اولین کسی میدانند که کتاب کسایی را به اندلس برد و با این کار، آموزش نحو از مذهب بصری به مذهب کوفی را در اندلس تغییر داد.[1] پیش از آن، اندلسیها علم لغت را در متونی یادمیگرفتند که روشی خاص نداشت و کتابهایشان، موضوعی باببندی نشده بود. سپس خود جودی کتابی در نحو نگاشت. [2]
کسائی کوفی ابوالحسن علی بن حمزه | |
---|---|
زادهٔ | ۷۳۷م/ ذی الحجه ۱۱۹ق کوفه |
درگذشت | ۸۰۵ م/ ۱۸۹ق روستای رنبویه، نزدیکی ری |
پیشه | لغوی، نحوی، قاری |
شناختهشده برای | قرائات |
آثار | معانی القرآن ومقطوع القرآن وموصوله، فی القراءات، النوادر الکبیر، النوادر الأصغر. مختصر فی النحو. اختلاف العدد. قصص الأنبیاء |