چوپانیان
دودمانی در ایران در سدۀ هشتم هجری قمری / From Wikipedia, the free encyclopedia
چوپانیان یا آل چوپان دودمانی بودند که طی سده هشتم (۷۳۸–۷۵۸ق) یا سده چهاردهم میلادی در قسمتی از ایران حکومت کردند.چوپانی ها از نوادگان یک خانواده مغول از قبیله سلدوز بودند. آنها در ابتدا تحت فرمان ایلخانان خدمت کردند، پس از سقوط ایلخانان، مستقلاً کنترل بخش هایی از ایران را به دست گرفتند.
سلسله امرای چوپانی (چوپانیان) Chobanids | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۷۳۸ قمری/۱۳۳۵–۷۵۸ قمری /۱۳۵۷ | |||||||||
رنگ آبی محدوده حکومت چوپانیان | |||||||||
وضعیت | پادشاهی | ||||||||
پایتخت | تبریز | ||||||||
زبان(های) رایج | فارسی،[نیازمند منبع]مغولی[1] | ||||||||
امیر | |||||||||
• ۷۳۸–۷۴۴ | شیخ حسن چوپانی | ||||||||
• ۷۴۴–۷۵۸ | ملک اشرف چوپانی | ||||||||
تاریخ | |||||||||
• بنیانگذاری | ۷۳۸ قمری/۱۳۳۵ | ||||||||
• فروپاشی | ۷۵۸ قمری /۱۳۵۷ | ||||||||
|
این دودمان سلسلهای از امرا بود که پس از درگذشت ابوسعید بهادرخان آخرین ایلخان مغول در قسمتی از ایران حکومت کرد. مؤسس آن امیر شیخ حسن چوپانی پسر بزرگتر امیر تیمورتاش بن امیر چوپان سلدوز است و پس از او برادر کوچکترش امیر ملک اشرف چوپانی حکومت کرد. پادشاهان خاندان چوپانی منحصر به همین دو تن است.
چوپانیان از خانواده مغول بودند که در قرن ۱۴ میلادی به شهرت رسیدند.[2] در آغاز زیر نظر ایلخانیان حکومت میکردند ولی پس از سرنگونی آنها، بر بخشی از سرزمین های آنان فرمان راندند. چوپانیان آذربایجان را پایگاه قدرت خود قرار دادند؛ تا زمانی که جلایریان در بغداد به قدرت رسیدند.[3]