پارسوآش
پرسوا / From Wikipedia, the free encyclopedia
پارسوا، پارسواش[1] (parsua) یا پارسوماش[2] در کتیبههای پادشاه آشور شمشی-ادد پنجم ۸۲۳ تا ۸۱۰ پیش از میلاد و در کتیبهٔ سناخریب در سال ۶۹۱ پیش از میلاد به مناسبت نبرد در حلوله و همچنین در یک رشته از نامههای آرشیو، پادشاهان آشور که مربوط به حوادث ۶۵۳ تا ۶۵۲ پیش از میلاد است، به عنوان یکی از ایالات منتهی عیلامی ذکر شدهاست.[3][4][5][6]
پارس-ئوآ | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نوع | کشور، سرزمین |
نامهای دیگر | زاموای جنوبی یا زاموای خارجی |
پایتخت | نیککور |
دوران | ۹۰۰ (پیش از میلاد) |
زبان | احتمالا پارسی باستان |
نژاد | آریایی |
سایر اطلاعات | |
شناخته شده | قوم آریایی |
دیرینگی | سده نهم و هشتم پ.م. |
وبگاه | ایران تاریخ |
نامهای جغرافیایی پارشوا، پارسوا، پارسواش و پارسوماش و انتساب آنها پارسها و مراحل مختلف مهاجرت آنها به فلات ایران را نشان میدهد. با توجه به این برداشت، نظریه ای مطرح شده که بر اساس آن پارسیها ابتدا از طریق کناره غربی دریاچه ارومیه و منطقه قفقاز وارد شمال غرب ایران شده و در جنوب دریاچه ارومیه و ایالت پارشوا که در متون اورارتویی به آن اشاره شده، مستقر شدند. با توجه به تصرف منطقه توسط اورارتو) حدود۸۲۰ق. م (پارسیها مجبور شدند به مناطق جنوبیتر مهاجرت کرده و در محدودهای از شمال ماهیدشت تا منطقه سنندج در کردستان که منابع آشوری از آن بارها به عنوان پارسوا یاد کردهاست، استقرار پیدا کنند. با توجه به لشکرکشیهای مکرر آشوریها به غرب ایران و ضمیمه کردن پارسوا به قلمرو آشور، پارسیها دوباره مجبور شدند به مناطق جنوبیتر و مجاور قلمرو ایلام و استان کنونی فارس مهاجرت کنند
لوئیس لوین انتهای شمالی دشت ماهیدشت را که راههای خوبی آن نمری مربوط میکند و در آن تپههای تاریخی مهمی وجود دارد برای این ایالت تعیین نمودهاست.[7] نامبرده در نوشتههای جدیدتر خود ناحیه ماهیدشت شمالی و حوالی روانسر را بهترین گزینه دانستهاست.[8] بر اساسهمین جایابی، پارپولا در اطلس تاریخی شرق نزدیک در دوره آشور جدید، نیکور پایتخت پارسوا را در روانسر امروزی جایابی کردهاست.[9] این جایابی مرزهای شمالی پارسو (با توجه به وسعت این ایالت و مجاورت آن با مانّا) تا منطقه سنندج و مناطق شرقی تر آن میتوانست کشیده شده باشد.[10]