ملکه ویکتوریا
ملکهٔ پادشاهی متحدهٔ بریتانیای کبیر و ایرلند (۱۹۰۱_۱۸۳۷) و ملکه هند (۱۹۰۱_۱۸۷۶) / From Wikipedia, the free encyclopedia
ملکه ویکتوریا (به انگلیسی: Queen Victoria) یا الکساندرینا ویکتوریا (به انگلیسی: Alexandrina Victoria) (۲۴ مهٔ ۱۸۱۹ – ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۱) از ۲۰ ژوئن ۱۸۳۷ تا پایان عمر، ملکهٔ پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بود. همچنین، از ۱ ژانویهٔ ۱۸۷۷ تا پایان عمر، امپراتریس هند بود.
ویکتوریا | |||||
---|---|---|---|---|---|
ملکه بریتانیا | |||||
سلطنت | ۲۰ ژوئن ۱۸۳۷ – ۲۲ ژانویه ۱۹۰۱ | ||||
تاجگذاری | ۲۸ ژوئن ۱۸۳۸ | ||||
پیشین | ویلیام چهارم | ||||
جانشین | ادوارد هفتم | ||||
نخست وزیران | نخست وزیران بریتانیا در دوره ملکه ویکتوریا | ||||
امپراتریس هند | |||||
سلطنت | ۱ مه ۱۸۷۶ – ۲۲ ژانویه ۱۹۰۱ | ||||
دربار سلطنتی | ۱ ژانویه ۱۸۷۷ | ||||
جانشین | ادوارد هفتم | ||||
جانشینان | نایبالسلطنه هند | ||||
زاده | ۲۴ مهٔ ۱۸۱۹ کاخ کنزینگتون، لندن | ||||
درگذشته | ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۱ (۸۱ سال) آزبورن هائوس، جزیره وایت | ||||
آرامگاه | ۴ فوریه ۱۹۰۱ فراگمور، وینزر، بارکشر | ||||
همسر(ان) | آلبرت ساکس کوبورگ و گوتا (ا. ۱۸۴۰–ب. ۱۸۶۱) | ||||
فرزند(ان) جزئیات |
| ||||
| |||||
خاندان | دودمان هانوور | ||||
پدر | شاهزاده ادوارد، دوک کنت و استراترن | ||||
مادر | شاهدخت ویکتوریای سکس-کوبرگ-سالفلد | ||||
امضاء |
ویکتوریا، ۶۳ سال و ۷ ماه و ۲ روز بر امپراتوری بریتانیا سلطنت کرد.[1] وی از لحاظ طول دوره زمامداری، پس از نبیرهٔ پسریاش، الیزابت دوم، در تمام تاریخِ بریتانیا دومین دورهٔ طولانی سلطنت را داراست.[2] این عهد که دورهٔ ویکتوریایی نامیده میشود، با گسترش عظیم امپراتوری بریتانیا همراه و با اوج انقلاب صنعتی مصادف بود؛ عصری از تغییرات عظیم اجتماعی، اقتصادی و فناوری در بریتانیا. ویکتوریا همچنین آخرین فرمانروا از دودمان هانوفر بود.
او دختر شاهزاده ادوارد آگوستوس، دوک کنت و نوه شاه جرج سوم بود که هر دو در سال ۱۸۲۰ فوت کردند و ویکتوریا تحت سرپرستی دقیق مادرش پرنسس ویکتوریا بزرگ شد. در سن ۱۸ سالگی، با مرگ عمویش ویلیام چهارم، سلطنت را به ارث برد. در آن زمان نظام پادشاهی مشروطه بود و شخص پادشاه قدرت سیاسی کمی در دست داشت اما ملکه ویکتوریا در خفا تلاش میکرد تا بر سیاستهای دولت و وزیران تأثیر بگذارد. بهطور کلی، او تبدیل به یک نماد ملی شد که به استانداردهای دقیق شخصی شناخته میشد.
ویکتوریا در سال ۱۸۴۰ با پسر دایی خود شاهزاده آلبرت ازدواج کرد. فرزندان آنها با خانوادههای سلطنتی و بزرگ در سرتاسر قاره اروپا ازدواج کردند و ویکتوریا به عنوان «مادربزرگ اروپا» شناخته میشود و همچنین باعث گسترش هموفیلی بین خانوادههای سلطنتی اروپایی شد. پس از مرگ آلبرت در سال ۱۸۶۱، ویکتوریا به عزاداری عمیقی فرورفت و از حضور در مقابل مردم خودداری میکرد. در نتیجهٔ انزوای او، جمهوریخواهی در انگلستان بهطور موقت محبوبیت و موفقیتی به دست آورد، اما در نیمه دوم سلطنت، ویکتوریا محبوبیت خود را بازیافت. ویکتوریا در سال ۱۹۰۱ در جزیره وایت درگذشت. پس از او پسرش با نام ادوارد هفتم به پادشاهی رسید.