هوشنگ ایرانی
شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامهنگار معاصر ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
هوشنگ ایرانی (۱۳۰۴ – ۱۴ شهریور ۱۳۵۲) شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامهنگار پیشرو معاصر ایران، از پیشگامان شعر سوررئال فارسی[2] و شعر نو عرفانی ایران[3] و از نخستین شاعران شعر منثور ایران بود.[4] وی از اعضای اصلی و اثرگذار در دورهٔ دوم فعالیت انجمن هنری خروس جنگی است. او با کمتر از چهل شعر و چند مقاله از پرچمداران تحولخواهی در شعر ایران[5] شد و بر شعر سهراب سپهری، یدالله رؤیایی،[6] احمدرضا احمدی و جریان شعر موج نو تأثیر گذاشت.[7]
اطلاعات اجمالی هوشنگ ایرانی, زاده ...
هوشنگ ایرانی | |
---|---|
زاده | ۱۳۰۴ همدان، ایران |
درگذشته | ۱۴ شهریور ۱۳۵۲ (۴۷–۴۸ سال) فرانسه، پاریس |
آرامگاه | تهران، بهشت زهرا، قطعه ۷، ردیف ۱۱۸، شماره ۱۹[1] |
زمینه کاری | شاعر، مترجم، منتقد، نقاش، روزنامهنگار |
تحصیلات | دکترای ریاضیات |
دوره | سلسلهٔ پهلوی |
سبک نوشتاری | شعر نو، شعر منثور، سوررئالیسم |
سالهای فعالیت | ۱۳۲۷–۱۳۳۵ |
بنیانگذار | شعر نو عرفانی، شعر سوررئال فارسی |
کتابها | بنفش تند بر خاکستری (۱۳۳۰) خاکستری (۱۳۳۱) شعلهای پرده را برگرفت و ابلیس به درون آمد (۱۳۳۱) اکنون به تو میاندیشم، به توها میاندیشم (۱۳۳۴) |
دیوان اشعار | از بنفش تند تا… به تو میاندیشم |
تأثیرپذیرفته از | سوررئالیسم |
تأثیرگذاشته بر | شعر نوی فارسی |
بستن
ایرانی بهسرعت بر پهنهٔ ادبیات معاصر ایران ظهور کرد، در فاصلهٔ کوتاهی چندین مجموعه شعر به چاپ رساند و «جیغ بنفش» او معروف خاص و عام شد اما با برخورد سرد جامعهٔ ادبی آن زمان و پس از وقوع کودتای ۲۸ مرداد ناگهان خاموش شد[8] و در نهایت در ۱۳۵۲ خورشیدی بر اثر ابتلا به سرطان حنجره درگذشت.[9]