هواپیمای پهنپیکر
From Wikipedia, the free encyclopedia
هواپیمای پهن پیکر یک هواپیمای بزرگ مسافربری است که در سالن مسافران آن 2 راهرو وجود دارد و در اصطلاح به آن هواپیمای دو راهرویی میگویند. عموماً هواپیماهای مسافربری پهن پیکر، بدنهای با قطر ۵ تا ۶ متر دارند. در این نوع هواپیماها، در کلاس اقتصادی ۷ تا ۱۰ صندلی در یک ردیف قرار دارد و در کل توانایی جابجایی ۲۰۰ تا ۸۵۰ مسافر را دارد. بزرگترین هواپیمای پهن پیکر جهان، دارای عرضی بیش از ۶ متر است و میتواند بیش از ۱۱ مسافر را در یک ردیف، پهلو به پهلو جای دهد. هواپیماهای پهن پیکر بهصورت گستردهای برای جابجایی بار و دیگر کارهای خاص مورد استفاده قرار میگیرند.
در مقابل، هواپیماهای مسافربری تنگ پیکر دارای قطری در حدود ۳ تا ۴ متر هستند و یک راهرو دارند و تعداد صندلیهای آنها بین ۲ تا ۶ عدد کنار هم است.
هواپیماهای پهن پیکر در اصل برای بهرهوری بیشتر و در عین حال آسایش مسافران طراحی شدهاست. این هواپیماها به منظور انتقال هرچه بیشتر مسافران و در نتیجه سود و منفعت بیشتر گسترش یافتهاند. اینکه یک هواپیما چقدر مسافر را جابجایی کند، به شرکت هواپیمایی هم وابستهاست زیرا اندازه صندلیهای هواپیما را شرکت هواپیمایی تعیین میکند. برای مثال در پروازهای کوتاه مدت، تعداد صندلیها بسیار بیشتر است.
بوئینگ ۷۴۷ نخستین هواپیمایی بود که لقب جامبوجت (هواپیمای پهنپیکر) را گرفت.[1]