مک‌دانل داگلاس دی‌سی-۱۰
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
مک‌دانل داگلاس دی‌سی-۱۰ (به انگلیسی: McDonnell Douglas DC-10) یک هواپیمای پهن‌پیکر سه موتوره است که دو موتور آن در زیر بال‌ها و موتور سوم در قاعدهٔ دم آن قرار دارد و می‌تواند مسافت‌های متوسط تا طولانی را پرواز نماید. موتور مورد استفاده در ورژن 30- آن cf6-50 میباشد.[۲]
| DC-10 / MD-10 | |
|---|---|
 | |
| دی‌سی-۱۰–۱۰ مدرن‌سازی‌شدهٔ شرکت کنتیننتال ایرلاینز | |
| کاربری | هواپیمای مسافربری پهن‌پیکر |
| کشور سازنده | آمریکا |
| تولیدکننده | مک‌دانل داگلاس |
| نخستین پرواز | ۲۹ اوت ۱۹۷۰ |
| معرفی‌شده در | ۵ اوت ۱۹۷۱ با امریکن ایرلاینز |
| وضعیت | استفاده محدود، تنها برای کاربری |
| کاربر اصلی | فدکس اکسپرس
|
| ساخته‌شده | ۱۹۶۸-۱۹۸۸ |
| تعداد ساخته‌شده | |
| گونه‌ها |
|
| توسعه‌یافته به | مک‌دانل داگلاس ام‌دی-۱۱ |
شرکت مک‌دانل داگلاس این هواپیما را برای انجام پروازهای طولاني طراحي نمود و آن را جانشین دیگر هواپیمای خود یعنی دی‌سی-۸ نمود. رقیب دی‌سی-۱۰ در این زمینه، ال-۱۰۱۱ ترای‌استار شرکت لاکهید بود که از نظر ظاهری نیز به آن شباهت داشت.
تولید دی‌سی-۱۰ در سال ۱۹۸۹ به پایان رسید و مک‌دانل داگلاس تا آن زمان تعداد ۳۸۶ فروند از این هواپیما را به شرکت‌های هواپیمایی و ۶۰ فروند آن را به عنوان تانکر سوخت‌رسان هوا به هوا به نیروی هوایی آمریکا تحویل داده بود. جانشین دی‌سی-۱۰، مک‌دانل داگلاس ام‌دی-۱۱ بود که در ۱۹۹۰ وارد سرویس شد.
این تیپ از این هواپیما بدلیل سوانح معروفش در عموم مردم شهرت دارد.
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.