نفتیس

نِفتیس (به انگلیسی: Nephthys) ایزدبانوی مردگان از ایزدان مصر باستان و از خانواده اوزیریس به‌شمار می‌رود. نامش شکل یونانی شده نب تت (به لاتین: nebthet) است و پلوتارک او را آفرودیته و نیک خوانده‌است. او را مانند زنی تصویر کرده‌اند که بر سرش دو تصویر نگاره به چشم می‌خورد که دلالت بر نام او دارد و به معنی بانوی کاخ است. این دو تصویر نگاره عبارتند از یک سبد (neb) که بر روی نشانه‌ای قرار دارد که به معنی کاخ است.

نفتیس
ایزد بانوی کاخ
تصویر ایزد بانوی نفتیس در مصر باستان،
ویژگی‌ها:	همسر برادرش ست، با برادر دیگرش اوزیریس رابطه نامشروع داشت و از این رابطه فرزندش آنوبیس به دنیا آمد، ایزد بانوی خدمتکاران و زنان قصر
زمان فرقه:	از پادشاهی کهن مصر تا دوره پایانی مصر
مکان فرقه:	شهر هیو؛ و گاهی اوقات در اسکندریه
اطلاعات شخصی
جنسیت:	مونث
پدر:	گب
مادر:	نوت
همسر:	ست
فرزندان:	آنوبیس (فرزند نامشروع از اوزیریس)
وابستگان:	ست و اوزیریس برادر، ایزیس خواهر
فهرست اساطیر مصر

در افسانه اوزیریسی، نفتیس در اصل ایزدبانوی مردگان و خواهر دوم ایزیس و اوزیریس به‌شمار می‌رفت. برادر دومش، ست، او را به همسری برگزید، اما او نازا بود و فرزندی از او نداشت. می‌خواست از برادر بزرگترش، اوزیریس صاحب فرزندی شود و بدین منظور او را مست و از خود بی‌خود کرد و در حالت ناآگاهی، وی را در آغوش کشید. میوهٔ این هم آغوشی نوزادی بود به نام آنوبیس. بنابر افسانه مزبور، نفتیس ظاهراً نمودگار پهنهٔ بیابان بود که معمولاً خشک بود، اما گاه به واسطهٔ سیلاب‌های مهیب نیل، سیراب می‌شد. هنگامی که ست به برادرکشی دست زد، همسرش با ترس و لرز وی را ترک گفت و به حلقهٔ مدافعان اوزیریس پیوست و به خواهرش ایزیس در مومیایی کردن پیکر ایزد متوفا یاری رساند و در سوگواری‌های تدفین او شرکت جست. شرح این سوگواری‌ها هنوز در یک متن پاپیروسی بازمانده است.

پس از آنکه نفتیس و ایزیس جسد برادر را مومیایی کرده، محفوظ نگاه داشتند، این خواهران (دوقلو) که همیشه آن دو را به همین عنوان می‌خوانند، از اجساد همهٔ مردگان نیز نگهبانی کردند و آیین‌های تدفین مقرر داشتند، آن‌ها را ازیریس‌ها نامیدند. بر در تابوت و دیوارهای آرامگاه سنگی منقوش، اغلب پیکر آن دو را می‌بینیم که ایستاده یا زانو زده، دست‌های بال گون خود را به نشان نگهبانی پیش آورده‌اند.^[1]

جستارهای وابسته

• هلیوپولیتان‌ها

منابع و پانویس

1. اساطیر مصر، ژ. ویو. ترجمه دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور. 1-62-7033-964 ISBN