نظریه مجموعهها
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظریه مجموعهها (به انگلیسی: Set theory) شاخهای از منطق ریاضی است که به مطالعه مجموعهها میپردازد. مجموعهها، گردایهای از اشیاء هستند. هر چند هر نوعی از اشیاء میتوانند یک مجموعه را تشکیل دهند، اما نظریه مجموعهها اغلب در مورد اشیاء مرتبط با ریاضی به کار میرود. زبان نظریه مجموعهها را میتوان در تعریف تقریباً همهی اشیاء ریاضی به کار برد. مطالعه جدید بر روی نظریه مجموعهها توسط جرج کانتور و ریچارد ددکیند در دهه ۷۰ قرن ۱۸ میلادی شروع شد. پس از کشف تناقضهای نظریه طبیعی مجموعهها، دستگاههای اصل موضوعی بیشماری در اوایل قرن ۲۰ مطرح شدند که معروفترین آنها اصل موضوعه زرملو-فرانکل و اصل موضوعه انتخاب هستند. نظریه مجموعهها عموماً به عنوان سیستم بنیادین ریاضیات در شکل نظریه مجموعههای زرملو-فرانکل همراه با اصل موضوعه انتخاب به کار میرود. ورای نقش بنیادین آن، نظریه مجموعهها در جایگاه خود یکی از شاخههای ریاضی با جامعه پژوهش فعالی محسوب میشود. پژوهشهای معاصر در نظریه مجموعهها موضوعهای متنوعی را شامل میشود که از ساختار خط اعداد حقیقی تا مطالعه سازگاری اعداد بزرگ متغیر است.