نخستوزیری محمد مصدق
From Wikipedia, the free encyclopedia
نخستوزیریِ محمد مصدق از اردیبهشت ۱۳۳۰ تا مرداد ۱۳۳۲ شمسی طول کشید که در نهایت با کودتای ۲۸ مرداد دولت وی در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ش/ ۱۹ اوت ۱۹۵۳ سقوط کرد. در سال ۱۳۲۲ ملیگرایان در محمد مصدق ۶۵ ساله که به علت مخالفتش با رضاشاه در زمان پادشاهی او در تبعید به سر میبرد، رهبر تازهای برای خود یافتند. در مهر ۱۳۲۳ مصدق در نطق مجلس خود دربارهٔ «موازنهٔ منفی» این طرح را پیشنهاد کرد که تا نیروهای بیگانه در ایران وجود دارد نباید به هیچ دولت خارجی امتیاز استخراج نفت داده شود. در آبان ۱۳۲۸ وی جبههٔ ملی را تشکیل داد که نهضتی بود متشکل از ملیگرایان و روشنفکران چپ غیر تودهای و زمینداران و رؤسای عشایر و اقوام و بازرگانان، هر یک از این گروهها برای خود دلیل خاصی جهت ترسیدن از بازگشت دیکتاتوری سلطنتی داشت.[1]
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
نخستوزیری محمد مصدق | |
---|---|
نخستوزیر | محمد مصدق |
حزب | جبهه ملی ایران |
دورهٔ اول | |
۸ اردیبهشت ۱۳۳۰ – ۱۴ تیر ۱۳۳۱ | |
کابینه | دولت نخست |
→ علاء • | |
دورهٔ دوم | |
۱۹ تیر ۱۳۳۱ – ۲۵ تیر ۱۳۳۱ | |
کابینه | تشکیل نشد |
• قوام ← | |
دورهٔ سوم | |
۳۱ تیر ۱۳۳۱ – ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ | |
کابینه | دولت دوم |
→ قوام • زاهدی ← |
ضعف عمدهٔ جبههٔ ملی ایران در آن بود که پس از رسیدن به هدف خود با ملی کردن صنعت نفت دیگر اندیشهای نداشت و در آن نکوشید که به اصلاحات اجتماعی و اقتصادی توجه کند.[2]