منطقه شهری
From Wikipedia, the free encyclopedia
منطقه شهری منطقهای با ویژگیِ تراکم جمعیتِ انسانیِ بالا و امکاناتِ انسانساختهٔ فراوان در مقایسه با مناطقِ اطرافِ آن است. مناطق شهری ممکن است یک شهر یا شهرک باشد اما این اصطلاح معمولاً به زیستگاههای انسانیِ با تعاریفِ محدوده روستایی از جمله روستاها و آبادیها گفته نمیشود. یک منطقه شهری، مقداری کوچکتر از منطقهٔ کلانشهری و بخشی از آن است.
جمعیتِ شهری در جهان در سال ۱۹۵۰ تنها ۷۴۶ میلیون نفر بود که در دهههای پس از آن افزایش یافتهاست.[1] در حدود ۷٫۱ میلیارد نفر در زمین زندگی میکنند.[2] در سال ۲۰۰۹، شمارِ مردمِ ساکن در مناطق شهری (۳٫۴۲ میلیارد نفر) از تعداد افرادِ ساکن در مناطقِ روستایی (۳٫۴۱ میلیارد نفر) پیشی گرفته و جهان از روستا نشینی به شهرنشینی روآور شدهاست.[3] این نخستین بار است که بیشترِ جمعیتِ جهان در شهرها زندگی میکنند تا در روستاها.[4]
مناطق شهری با روند شهرنشینی ایجاد شده و توسعه یافتهاند. اندازه گیریِ حدودِ یک منطقه شهری، در تجزیه و تحلیلِ تراکمِ جمعیت و روندِ گسترشِ شهرها و نیز در تعیینِ جمعیتِ شهری و روستایی اهمیت دارد.
یک منطقهٔ کلانشهری میتواند شاملِ نه تنها یک منطقه شهری، بلکه شهرهای حومهٔ آن و شهرهای روی نقشه که به لحاظِ اجتماعی-اقتصادی با هستهٔ مرکزیِ آن شهر رفتوآمد دارند باشد.