معماری پستمدرن
From Wikipedia, the free encyclopedia
معماری پُستمدرن یا پسانوگرا واکنشی است به سبک بینالمللی و معماری مدرن و از دهه ۱۹۸۰ به بعد دور گرفت.[1] این نوع معماری همچنین مؤلفه ایست از جنبش پسانوگرایی.
اطلاعات اجمالی سالهای رونق, کشور(ها) ...
سالهای رونق | ۱۹۶۰–اکنون |
---|---|
کشور(ها) | بینالمللی |
تأثیرپذیری | سبک بینالمللی |
بستن
اطلاعات اجمالی مفاهیم کلیدی, معماران و نظریه پردازان کلیدی ...
معماری | ||||||||||||
معماری • معمار • تاریخ معماری •
گرایش های معماری | ||||||||||||
معماری منظر(محوطه سازی) • معماری داخلی • معماری پایدار(معماری سبز) • معماری شهرسازی • مرمت و باززندهسازی ابنیه تاریخی •
| ||||||||||||
بستن
این نوع معماری پیرایش و تزیین را باز به میان میآورد، و از رنگهای زرق و برقدار و آرایههای نامتجانس اغلب بهره میبرد.[1]
در این شیوه، به جای استفاده از مفاهیم فاضلانه، سعی در استفاده از جزئیات و نمادهای صرفاً زیبا، مقیاسهای متناقض، روابط هندسی دلبخواه، و طعنه و ابهام در فُرمها میشود.[1]
از آغازگران این جنبش میتوان به فیلیپ جانسون، رابرت ونچوری، چارلز مور، سزار پلی، جیمز استرلینگ، فرانک گری، آلدو روسی، مایکل گریوز، چارلز جنکس، تری فارل و زاها حدید اشاره کرد. [2]