معماری اسلامی
From Wikipedia, the free encyclopedia
معماری اسلامی شامل سبکهای معماری ساختمانهای مرتبط با اسلام است، که شامل تمام سبکهای مذهبی و غیرمذهبی معماری از زمان صدر اسلام تا به امروز میشود.[1] معماری اسلامی اولیه تحت تأثیر معماری رومی، بیزانسی، ایرانی، بینالنهرینی و تمام سرزمینهای دیگری بود که مسلمانان در قرن هفتم و هشتم فتح کردند.[2][3] یعنی اسلام به هر سرزمینی که دست یافت از هنر معماری آن مرز و بوم به شیوه تکامل یافته جدیدی در معماری رسید که ویژگی های فرهنگی و هنری آن قوم در آن لحاظ میشد و هم تأثیر بینش و روح اسلامی، نوعی «وحدت» را در این آثار به بیننده نشان می داد.[4] با گسترش اسلام به جنوب شرقی آسیا، معماری اسلامی نیز در این نقاط تحت تأثیر معماری چینی و هندی قرار گرفت. معماری اسلامی بعدها با استفاده از خوشنویسی اسلامی و طرحهای هندسی خاص، ویژگیهای منحصربفردی در اشکال ساختمانها و تزئینات ایجاد کرد. همچنین عناصر معماری جدیدی مانند منارههای استوانهای، قوسهای برجسته، مقرنس، اسلیمی و طاقهای چندقوسی (Multifoil) از ابداعات معماری اسلامی است.
این مقاله دربردارندهٔ فهرستی از ارجاعات عمومی است، اما از یادکردهای درونخطی کافی بهرهمند نیست. (ژوئیه ۲۰۲۳) |
در معماری اسلامی، استخوانبندی بنا مهمترین قسمت و تزئین و پرداخت رویههای بنا، گیراترین عنصر آن محسوب میشود. بهعنوان مثال مقرنس کاری یکی از شیوههای تزئینی بنا است. [5]
انواع ساختمانهای اصلی معماری اسلامی برای ساختمانهای بزرگ یا عمومی عبارتند از: مسجد، مقبره، کاخ و قلعه. اصول اصلی معماری اسلامی از این چهار ساختمان گرفته شده و در ساختمانهای دیگر مانند حمامهای عمومی، فوارهها و معماری خانهها استفاده شدهاست.[6][7] معماری اسلامی را در ایران در آثار شاهکاری مثل مسجد شیخ لطف مسجد شیخ لطف الله به وضوح و دقت میتوان مورد بررسی قرار داد.