محمدعلی جمالزاده
زبانشناس، نویسنده، مترجم، و تاریخنگار ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
سید محمدعلی موسوی جمالزاده اصفهانی (۲۳ دی ۱۲۷۰[1][2][3] – ۱۷ آبان ۱۳۷۶) نویسنده و مترجم معاصر ایرانی بود. او را پیشتاز قصّهنویسی معاصر،[4] پدر داستان کوتاه در زبان فارسی و آغازگر سبک واقعگرایی در ادبیات فارسی میدانند.
محمدعلی جمالزاده | |
---|---|
زادهٔ | ۲۳ دی ۱۲۷۰ اصفهان، ایران |
درگذشت | ۲۴ دی ۱۳۷۶ (۱۰۶ سال) ژنو، سوئیس |
آرامگاه | قبرستان پتی ساکونه ژنو |
محل زندگی | اصفهان، تهران، بیروت، لوزان، دیژون، برلین، ژنو |
ملیت | ایرانی |
سالهای فعالیت | ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴ |
آثار | فارسی شکر است یکی بود یکی نبود صحرای محشر راه آب نامه کباب غاز |
سبک | واقعگرایی |
دوره | معاصر |
همسر(ها) | مارگرت اگرت |
والدین | جمالالدین واعظ اصفهانی |
امضاء | |
او نخستین مجموعهٔ داستانهای کوتاه ایرانی را با عنوان یکی بود و یکی نبود در سال ۱۳۰۱ در برلین منتشر ساخت.
جمالزاده در سالهای ۱۹۶۵، ۱۹۶۷ و ۱۹۶۹ نامزد جایزه نوبل ادبیات بود.[5] او، زینالعابدین رهنما، حسین قدس نخعی و ابوالقاسم اعتصامزاده تنها چهار فارسیزبانی هستند که آکادمی سوئد نامزد این جایزه اعلام کرده است – و هیچیک جایزه را نبردهاند.[6] وی در ۱۹۶۹ در یک قدمی جایزه بود.[7][8]
داستانهای وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز و آکنده از ضربالمثلها و اصطلاحات عامیانه است.
وی در ۱۳۷۶ در ۱۰۶ سالگی در یک آسایشگاه سالمندان در ژنو، سوئیس درگذشت.