محمدتقی فلسفی
واعظ / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمد تقی فلسفی (زادروز : ۱۲۸۷ هجری شمسی تنکابن مازندران درگذشت : سال ۱۳۷۷ هجری شمسی تهران) واعظ مشهور و از شخصیتهای مبارز انقلاب اسلامی ایران بود.[1] جدیترین موج آزار بهائیان در دوران پهلوی به درخواست آیت الله بروجردی و با تحریک فلسفی در سال ۱۳۳۴ آغاز شد.[2] حکومت پهلوی به فلسفی اجازه داد در رادیوی سراسری بر ضد بهائیان، به وعظ و خطابه بپردازد و مردم را علیه بهائیان بشوراند.[3] موجی از بهائیستیزی در کشور به راه افتاد و در بسیاری از نقاط، بهائیان با قتل، غارت و تجاوز مواجه شدند. یکی از دلایل این موج از بهائیستیزی این بود که محمدرضا شاه پهلوی به دستگاه روحانیون دینی که به او کمک کرده بودند با کودتا علیه مصدق قدرت را بازپس گیرد احساس دِین میکرد.[4][5] با انتشار گسترده اخبار آزار بهائیان در جهان و فشارهای بینالمللی شاه مجبور شد که همکاری خود را با روحانیون متوقف کند و جلوی آنچه در حال رخ دادن بود را بگیرد.[6]
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکیپدیا نیست. |
محمدتقی فلسفی | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | سال ۱۲۸۷ هجری شمسی تنکابن |
درگذشته | سال ۱۳۷۷ هجری شمسی تهران |
ملیت | ایرانی |
دوران | سخنران و استاد اخلاق |
مذهب | شیعه دوازدهامامی |
آثار معروف | متعدد |
پیشه | دین، اخلاق و عرفان |
مرتبه | |
تأثیرپذیرندگان |