محافظهکاری سنتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
محافظه کاری سنتی، که به آن محافظه کاری کلاسیک، محافظه کاری سنتی یا سنتگرایی نیز گفته میشود، یک فلسفه سیاسی و اجتماعی است که بر لزوم اصول یک نظم اخلاقی متعالی تأکید میکند، که از طریق قوانین طبیعی خاصی ظاهر میشود که جامعه باید با احتیاط مطابقت داشته باشد. شیوه[1] محافظه کاری سنت گرا بر اساس فلسفههای سیاسی ارسطو و ادموند بورک استوار است و ریشه در ضد روشنگری دارد . سنتگرایان بر پیوندهای نظم اجتماعی و دفاع از نهادهای اجدادی بر آنچه فردگرایی بیش از حد میداند، تأکید میکنند.
محافظه کاری سنت گرایانه تأکید شدیدی بر مفاهیم عرف، عرف، اقتدار و سنت دارد مانند حزب جمهوریخواه آمریکا.[2] دلیل نظری مورد استهزا قرار گرفته و برخلاف عقل عملی تلقی میشود.[2] همچنین این دولت به عنوان یک شرکت مشترک با ویژگیهای معنوی و ارگانیک دیده میشود. سنتگرایان بر این باور هستند که هر تغییری نتیجه تفکر استدلالی عمدی نیست بلکه بهطور طبیعی از سنتهای اجتماع خارج میشود. رهبری، اقتدار و سلسله مراتب به عنوان محصولات طبیعی دیده میشود.[2] سنتگرایی در سراسر اروپا در قرن ۱۸ گسترش یافت، به ویژه به عنوان پاسخی به بی نظمی جنگ داخلی انگلیس و رادیکالیسم انقلاب آمریکا و انقلاب فرانسه. در اواسط قرن بیستم، محافظه کاری سنت گرایانه شروع به سازماندهی جدی خود به عنوان یک نیروی فکری و سیاسی کرد.