ماریه
From Wikipedia, the free encyclopedia
ماریه دختر شمعون قبطیه، مادر ابراهیم پسر محمد پیامبر اسلام بود که او را مقوقس قبطی حاکم اسکندریه و مصر برای محمد هدیه فرستاد.
ماریه دختر قبطیه | |
---|---|
زادهٔ | استان منوفیه، مصر[1] |
درگذشت | ۶۳۷ |
عنوان | مریم قبطیها |
همسر(ها) | محمد |
فرزندان | ابراهیم بن محمد |
وی در قریه (حفن) از توابع انصنا مصر به دنیا آمده بود.
محمد در سال ششم هجرت سفیرانی به کشورهای خارج فرستاد و طی نامههایی فرمانروایان این کشورها را به آیین توحید و اسلام دعوت کرد. نامهای نیز به مقوقس، حاکم مسیحی دستنشاندهٔ بیزانس در اسکندریه نوشت و او را به اسلام دعوت نمود. مقوقس نامهای احترامآمیز در جواب محمد نوشت و هدایایی برای او فرستاد، اما به دلیل انگیزههای سیاسی، اسلام نیاورد.
در میان این هدایا دو کنیز بودند: ماریه و خواهرش سیرین. محمد سیرین را به یکی از اصحابش بخشید، و ماریه را در مالکیت خود گرفت و او را به همسرش حفصه بخشید، محمد، ماریه را ابتدا در خانهٔ حارثة بن نعمان قرار داد که در مجاورت خانهٔ خودش بود، سپس به او خانهای در نخلستانی در حومهٔ مدینه بخشید.[2][3] محمد آن دو را به اسلام دعوت کرد و آن دو نیز مسلمانان شدند. در ذی حجه سال هشتم هجری برای محمد فرزندی به نام ابراهیم آورد که بسیار مورد علاقه محمد بود. ابراهیم در هجدهم ماه رجب سال دهم هجری، در یک و نیم سالگی از دنیا رفت و در بقیع دفن گردید.
ماریه در زمان خلیفهٔ مسلمانان عمر بن خطاب در سال ۱۴ یا سال ۱۶ هجری درگذشت. عمر مردم را به شرکت در تشییع جنازهٔ او فراخواند، جمعیتی انبوه آمدند و او را در کنار فرزند خود ابراهیم به خاک سپردند.