فضاپیمای گالیله
فضاپیمای بدونسرنشین سازمان ناسا که سیارهٔ مشتری و قمرهایش را بررسی و مطالعه نمود / From Wikipedia, the free encyclopedia
گالیله فضاپیمایی بدون سرنشین است که در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۹ با هدف مطالعهٔ مشتری و قمرهایش به فضا پرتاب شد. فضاپیمای گالیله در ۷ دسامبر ۱۹۹۵ به خانوادهٔ مشتری رسید و دقیقترین عکسهای آن زمان را برای دانشمندان فرستاد.
گونه مأموریت | مدارگرد مشتری (سیاره) |
---|---|
اپراتور | ناسا |
شناسهٔ کوسپار | 1989-084B |
شماره ستکات | ۲۰۲۹۸ |
وبگاه | |
مدت مأموریت | ۷٫۷۵ سال |
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | آزمایشگاه پیشرانه جت |
جرم پرتاب | ۲٬۳۸۰ کیلوگرم (۵٬۲۵۰ پوند) Probe: ۳۳۹ کیلوگرم (۷۴۷ پوند) |
توان | Orbiter: 570 watts Probe: 580 watts |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | October 18, 1989, 16:53:40 (1989-10-18UTC16:53:40Z) UTC |
موشک | شاتل فضایی آتلانتیس استیاس-۳۴ / IUS |
سایت پرتاب | پایگاه فضایی کندی مجتمع پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی |
Entered service | December 8, 1995[نیازمند منبع] |
پایان مأموریت | |
Disposal | Deorbited |
تاریخ واپاشی | ۱۹ مه ۲۰۲۴&#۱۶۰;(۲۰۰۳-۰۹-۲۱UTC۱۸:۵۸Z) UTC |
مشخصات مداری | |
سامانه مرجع | Geocentric |
پرواز از ناهید (سیاره) (gravity assist) | |
نزدیکترین فاصله | ۱۰ فوریه ۱۹۹۰ |
پرواز از زمین (gravity assist) | |
نزدیکترین فاصله | ۸ دسامبر ۱۹۹۰ |
پرواز از گاسپرا ۹۵۱ (incidental) | |
نزدیکترین فاصله | ۲۹ اکتبر ۱۹۹۱ |
پرواز از زمین (gravity assist) | |
نزدیکترین فاصله | ۸ دسامبر ۱۹۹۲ |
پرواز از ایدا ۲۴۳ (incidental) | |
نزدیکترین فاصله | ۲۸ اوت ۱۹۹۳ |
مشتری (سیاره) atmospheric probe | |
اجزای فضاپیما | Probe |
ورود به جو | December 7, 1995, 22:04 UTC Operated for 57 minutes |
سایت برخورد | ۶٫۵°N, 4.4°W at entry interface |
مدارگرد مشتری (سیاره) | |
اجزای فضاپیما | Orbiter |
ورود به مدار | December 8, 1995, 01:20:00 UTC |
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونههایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایههای جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعۀ مشتری و قمرهای آن پرداخت. زمانی که گالیله ۲۹امین دور گردش خود را به دور مشتری آغاز کرده بود، فضاپیمای کاسینی-هویگنس به نزدیکی مشتری رسیده بود تا از گرانش آن برای رسیدن به زحل کمک بگیرد. هر دو فضاپیما دادههای همزمانی از مغناطیس کره، باد خورشیدی، حلقهها و شفقهای مشتری گرفتند.[1]