غذای خیابانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
غذای خیابانی به غذاهای ارزانقیمت، آماده خوردن یا نوشیدنیهایی گفته میشود که توسط دستفروشان در خیابان، بازارها یا نمایشگاهها به فروش میرسد.[1] معمولاً غذای خیابانی از روی یک گاری یا چرخ ویژه ارائه مواد غذایی یا یک خودرو به فروش میرسد. بیشتر غذاهای خیابانی از آشپزی محلی و خوراکیهای محلی سرچشمه میگیرند؛ اما ممکن است غذاهایی که در سطوح وسیع هم خواهان داشته باشند به صورت خیابانی به فروش برسند. لقمه انگشتی و فست فود دو نوع خوراک رایج در خیابانها هستند. معمولاً غذای دستفروشها (غذای خیابانی) از غذای مشابه در رستورانها ارزانتر است. مطالعه سال ۲۰۰۷ سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) نشان داد که روزانه در سراسر جهان، ۲٫۵ میلیارد نفر در خیابان غذا میخورند.[2]
گرایش مردم به خرید مواد غذایی خیابانی دلایل متعددی دارد؛ از جمله ارزانی، محیط اجتماعی یا آشنایی با غذاهای بومی و محلی اقوام مختلف.[3]
ماهیهای کوچک سرخ شده از غذاهای خیابانی در یونان باستان بودند.[4] اما Theophrastus توجه چندانی به غذاهای خیابنی نداشت.[5] شواهدی از تعداد زیادی از فروشندگان مواد غذایی خیابانی در طول حفاری پمپئی به دست آمد.[6] در روم باستان غذای خیابانی از سوی بی خانمانها و فقرا مورد توجه قرار میگرفت.[7] در آنجا سوپ نخود[8] با نان و سس رب[9] غذای مورد علاقه بود. در چین باستان مواد غذایی خیابانی بهطور کلی توسط فقیران استفاده میشد اما ثروتمندان نیز ممکن بود از خدمتکاران خود بخواهند از غذاهای بیرونی برای آنها چیزی تهیه کنند.[7]
در تایلند مردم تا اوایل دهه ۱۹۶۰ توجهی به غذاهای خیابانی نشان نمیدادند اما از این زمان به بعد به دلیل رشد سریع جمعیت شهری[10] غذاهای خیابانی هم محبوبیت پیدا کردند.[11]