عبدالکریم قاسم
سیاستمدار عراقی / From Wikipedia, the free encyclopedia
عبدالکریم قاسم (۲۱ نوامبر ۱۹۱۴ – ۹ فوریه ۱۹۶۳) سرتیپ ناسیونالیست ارتش عراق بود که به عنوان ۲۴ امین نخستوزیر عراق زمام امور را تا بهمدت ۴ سال در دست گرفت تا عاقبت در انقلاب رمضان ۱۹۶۳–۱۳۴۲ دستگیر و کشته شد. در این دوره وی با نام الزعیم شناخته میشد.[1]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
عبدالکریم قاسم | |
---|---|
نخستین رئیسجمهوری عراق | |
دوره مسئولیت ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ – ۸ فوریه ۱۹۶۳ | |
رئیسجمهور | شورای حاکمیت |
پس از | احمد مختار بابان (پادشاهی عراق) |
پیش از | عبدالسلام عارف |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۲۱ نوامبر ۱۹۱۴ بغداد ولایت بغداد، امپراتوری عثمانی |
درگذشته | ۹ فوریه ۱۹۶۳ (۴۸ سال) بغداد عراق |
ملیت | عراق |
پیشه | سیاستمدار |
خدمات نظامی | |
خدمت/شاخه | ارتش عراق |
درجه | سرتیپ |
وی بهمراه عبدالسلام عارف در روز ۲۳ تیر ۱۳۳۷ در کودتای ضدسلطنتی عراق (۱۴ ژولای ۱۹۵۸) به حیات رژیم پادشاهی فیصل دوم در عراق خاتمه داند.
قاسم در فاصله سالهای ۱۳۱۹ تا ۱۳۳۵ توانسته بود تمامی مدارج نظامی ارتش عراق را طی کند و به فرماندهی آن دست یابد. او توانسته بود عقاید چپگرایانه خود را در فاصله حداقل دو دهه پر حادثه عراق از دید رژیم غربگرا و انگلیسی نوری سعید مخفی نگاه دارد و با همین گرایش، حساسترین منصب نظامی کشور یعنی ریاست ستاد ارتش عراق را به مدت چند سال بر عهده داشته باشد. کودتای قاسم موجب خشنودی مسکو و قاهره و نگرانی تهران و واشینگتن و لندن شد.