فیصل دوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
فیصل دوم (انگلیسی: Faisal II of Iraq؛ ۲ مهٔ ۱۹۳۵ – ۱۴ ژوئیهٔ ۱۹۵۸) آخرین پادشاه عراق بود.
فیصل دوم | |||||
---|---|---|---|---|---|
پادشاه عراق | |||||
سلطنت | ۴ آوریل ۱۹۳۹ – ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ | ||||
پایان ولیعهدی | ۲ ژوئن ۱۹۵۳ | ||||
پیشین | غازی اول | ||||
جانشین | کودتای ضدسلطنتی عراق | ||||
نایب السلطنه | شاهزاده عبدالله | ||||
نخستوزیر | |||||
زاده | ۲ مهٔ ۱۹۳۵ | ||||
درگذشته | ۱۴ ژوئیهٔ ۱۹۵۸ (۲۳ سال) | ||||
آرامگاه | آرامگاه سلطنتی، اعظمیه | ||||
| |||||
خاندان | سلسله هاشمی | ||||
پدر | غازی اول | ||||
مادر | علیه بنت علی |
ملک فیصل دارای پیوند نزدیک با محمدرضا شاه پهلوی در ایران بود.
وی در اثر کودتای ضدسلطنتی عراق به رهبری عبدالکریم قاسم از سلطنت خلع و در سن بیست و سه سالگی کشته شد. پیکر وی پس از اعدام مثله و از وزارت دفاع آویخته شد.
در روز کودتا ملک فیصل دوم به گارد سلطنتی دستور داد هیچ مقاومتی نکنند و تسلیم نیروهای کودتا شد. حوالی ساعت ۸ صبح، سروان عبدالستار سباء البوسی، رهبر گروه انقلابی در کاخ ریحاب، در بغداد، به پادشاه، شاهزاده عبدالله، شاهدخت هیام (همسر عبدالله)، پرنسس نفیسه (مادر عبدالله)، پرنسس عبادیه (خاله فیصل) و چند خدمتکار دستور داد به حیاط قصر (پادشاه جوان هنوز به کاخ سلطنتی تازه تکمیل نشده نقل مکان نکرده بود) بروند. وقتی همه به حیاط رسیدند به آنها گفت به سمت دیوار برگردند. سپس همه توسط ناخدا عبد الستار عصاب، تیرباران شدند.