شیشه
جامدی غیربلوری با خاصیت گذار شیشهای / From Wikipedia, the free encyclopedia
شیشه یک جامد اَریخت[1] (غیر بلوری) یا آمورف است، که کاربردهای وسیع عملی، فنی و زینتی دارد، از جمله در قاب پنجرهها، صنایع اپتیک، و الکترونیک نوری.[2] شیشهها معمولاً با خنک کاری ناگهانی شکل مذاب آن ساخته میشوند. معروفترین و قدیمیترین شیشه شناخته شده، «شیشه سیلیکاتی» میباشد که از «سیلیکا»، ماده پایه ای ماسه تشکیل شدهاست.[2]
شیشه میتواند رفتار انتقالی از یک جامد سخت و شکننده به یک مادهٔ مذاب خمیری شکل و برعکس داشته باشد. این رفتار که انتقال شیشه نام دارد، در محدودهٔ مواد اریخت یا اریختهای نیمه بلوری دیده میشود. شیشهها معمولاً شکننده و در برابر نور شفافاند.
شیشه آهک سود دار، که حاوی حدود ۷۰٪ سیلیس است، حدود ۹۰٪ شیشه تولید شده در جهان را به خود اختصاص میدهد و وقتی گفته میشود «شیشه» معمولاً منظور همین نوع شیشه است، هر چند شیشههای غیرِ سیلیسی برای استفاده در کاربردهای مربوط به تکنولوژی مناسبتر هستند.
خاصیت انکساری، انعکاسی و انتقالی شیشه آن را برای تولید عدسیهای نوری، منشورها و مواد الکترونیک نوری مناسب کردهاست. الیاف شیشه اکسترود شده به عنوان الیاف یا فیبرهای نوری در شبکههای ارتباطی، مواد عایق حرارتی هنگام مخلوط شدن به عنوان پشم شیشه به منظور گیر انداختن هوا، یا در پلاستیک تقویت شده با الیاف شیشه (فایبرگلاس) کاربرد دارند.