شیخ مفید
متکلم، فقیه و عالم دینی شیعه در قرن چهارم هجری / From Wikipedia, the free encyclopedia
برای دیگر کاربردها، شیخ مفید (ابهامزدایی) را ببینید.
مُحمّد بن مُحمّد بن نُعمان (۹۴۸–۱۰۲۲م) (ذیقعده ۳۳۶ ق در عراق - ۳ رمضان ۴۱۳ بغداد) ملقب به شیخ مُفید و معروف به ابن المعلّم، فقیه و متکلم و از علمای برجستهٔ شیعهٔ سدهٔ ۴ هجری قمری بود که مکتب کلامی شیعه را توسعه داد.
ابو عبدالله مُحمّد بن مُحمّد بن نُعمان | |
---|---|
عنوان(ها) | الشیخ المفید |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۹۴۸ میلادی عکبرا |
درگذشته | ۱۰۲۲ (۷۳−۷۴ سال) |
دین | اسلام |
دوران | دوران طلایی اسلام |
فرقه | شیعه |
مذهب | فقه امامیه |
عقیده | شیعه دوازدهامامی |
زمینههای علمی | علم کلام، حدیث، علم رجال، اصول و فقه |
آثار معروف | الامالی، اوائل المقالات و الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد |
پیشه | پژوهشگر مسلمان |
رهبر مسلمان | |
تأثیرگذاران | |
تأثیرپذیرندگان |
مفید کسی بود که ضرورت وجود امام در هر عصر و عصمت امام و نص را برای فرقههای امامیه تعریف کرد.[1] مفید منکرین امامت را کافر میدانست.[2]