شورشهای ۱۹۶۹ گجرات
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورشهای ۱۹۶۹ گجرات یا شورشهای ۱۳۴۸ گجرات اشاره به نزاعهای جمعی بین هندوها و مسلمانان از ۲۷ شهریور تا ۶ آبان سال ۱۳۴۸ (سپتامبر تا اکتبر ۱۹۶۹ میلادی) در شهر گجرات هند دارد. این درگیری اولین شورش بزرگی بود که در گجرات اتفاق میافتاد و شامل قتلعام، آتش افروزی و غارت در مقیاس گسترده میشد. این واقعه مرگبارترین درگیری بین هندوها و مسلمانان از زمان چندپارگی هند در سال ۱۳۲۶ بود و تا زمان وقوع شورشهای ۱۳۶۸ باگلپور با همین ویژگی شناخته میشد.[1][2]
شورشهای ۱۹۶۹ گجرات | ||||
---|---|---|---|---|
بخشی از خشونت دینی در هند | ||||
تاریخ |
| |||
موقعیت | ۲۳°۱۳′ شمالی ۷۲°۴۱′ شرقی | |||
روشها | کشتار، آتش افروزی و چپاول | |||
طرفهای مدنی درگیر | ||||
| ||||
تلفات و کشتهها | ||||
|
براساس آمار رسمی ۶۶۰ نفر کشته، ۱۰۷۴ نفر زخمی و بیش از ۴۸۰۰۰ نفر اموال و داراییهای خود را در این درگیری از دست دادهاند. گزارشهای غیررسمی حاکی از این است که بیش از ۲۰۰۰ نفر در این درگیری کشته شدهاند.[2] جامعه مسلمان بیشترین خسارات را در این درگیری متحمل شده است.[3] از ۵۱۲ فقره فوت اعلام شده در گزارشهای پلیس، ۴۳۰ نفرشان مسلمان بودهاند.[4] در جریان این شورشها، اموال و داراییهایی به ارزش ۴۲ میلیون روپیه نابود شدند که مقدار ۳۲ میلیون روپیه از این اموال متعلق به مسلمانان بوده است.[2] یکی از ویژگیهای برجسته این درگیری، حمله به مسلمانان توسط همسایگان دالیت هندوی آنها بود که تا زمان وقوع این کشمکش روابط صلح آمیز خود را با مسلمانان حفظ کرده بودند.[2]
این شورشها در زمانی اتفاق افتاد که هیتندرا کاناییالال دسای رییس کنگره ملی هند، فرماندار گجرات بود. کمیسیون عالی عدالت که توسط دولت وی تشکیل شده بود، سازمانهای ملیگرای هندو را در ایجاد این درگیری مقصر تشخیص داد. نویسندگان مختلفی علل این شورشها را ترکیبی از عوامل اجتماعی-اقتصادی و سیاسی بیان کردهاند (پیشینه را در زیر ببینید). این درگیری در ۲۷ شهریور ۱۳۴۸ (۱۸ سپتامبر ۱۹۶۹ میلادی) بعد از حمله مسلمانان به چند تن از مرتاضهای هندو و معبد آنان آغاز شد. دلیل حمله این بود که گاوهایی كه توسط مرتاضها گلهداری میشدند، به مسلمانان آسیب رسانده بودند. پس از آن هندوها در خانگاهی یك مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، در نتیجه مسلمانان شاکی از این موضوع نیز دوباره به معبد آنان حمله كردند و این روند منجر به بروز درگیری گستردهای شد.[5][6] این آشوبها از احمدآباد شروع شد و سپس به مناطق دیگر، به ویژه وادودارا، مهسانا، نادیاد، اناند و گندال کشیده شد. تا ۴ مهر ۱۳۴۸ (۲۶ سپتامبر ۱۹۶۹ میلادی)، این درگیریها هنوز از کنترل خارج نشده بود،[7] ولی از ۲۶ مهر تا ۶ آبان ۱۳۴۸ (۱۸ تا ۲۸ اکتبر ۱۹۶۹ میلادی) درگیریهای خشونت آمیز بیشتری اتفاق افتاد.[8]