شمسالدین محمد خفری
ستارهشناس و فیلسوف ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمد بن احمد خَفری(درگذشتهٔ ۹۴۲ یا ۹۵۷ ه. ق) ملقب به شمسالدین یا فاضل خفری کلامشناس و ستاره شناس حکمتدان ایرانی[1] سدهٔ دهم هجری یعنی اوائل دوره صفویه ایران است. وی فرزند احمد عیانی خفری صاحب کتاب رسالة الرمل و پدر عمادالدین محمود دهدار عیانی و پدربزرگ معین الدین محمد دهدار است.
محمد بن احمد خَفری | |
---|---|
زادهٔ | نا مشخص |
درگذشت | ۹۴۲ یا ۹۵۷ ه.ق. |
عنوان | فاضل خَفری، شمسالدین |
اهل خفر جنوب غربی فیروزآباد فارس بوده است . نخست در شیراز و سپس در کاشان زندگی میکرده برای همین در بعضی از منابع خفری الکاشی هم نامیده شده است. در هرات و عربستان نیز اقامت داشتهاست. بیشتر منابع کیش او را سنی دانستهاند.
وی در مورد فلسفه ، دین و نجوم نوشت ، و در آخرین مورد شرح تفسیری درباره طوسی و نقدهای قطب الدین شیرازی است. الخفری آثاری در زمینه الهیات و نجوم نوشت و نشان داد که دانشمندان اسلامی در زمان و مکان او هیچ تضادی بین اسلام و علم ندارند.
بر حاشیهای که او بر شرح تجرید قوشچی نوشت ۲۰ تن از بزرگان فلسفه از جمله میرداماد، شمسای گیلانی و غیاثالدین منصور دشتکی حاشیه نوشتهاند.