![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/11/Sha_Mahmud_Nishapuri_and_Salim_al-Katib_-_Album_of_Calligraphy_-_Google_Art_Project.jpg/640px-Sha_Mahmud_Nishapuri_and_Salim_al-Katib_-_Album_of_Calligraphy_-_Google_Art_Project.jpg&w=640&q=50)
شاهمحمود نیشابوری
خوشنویس ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شاهمحمود نیشابوری ملقب به زرین قلم از خوشنویسان قرن دهم است. او در خط نستعلیق استادی بینظیر بوده و از این نظر مولانا عبدی عمو و استاد خود را که در اوایل سلطنت شاه تهماسب بهترین خطاط سلطنتی محسوب میشده تحتالشعاع قرار داد و از او لقب زرین قلم را گرفت.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/11/Sha_Mahmud_Nishapuri_and_Salim_al-Katib_-_Album_of_Calligraphy_-_Google_Art_Project.jpg/640px-Sha_Mahmud_Nishapuri_and_Salim_al-Katib_-_Album_of_Calligraphy_-_Google_Art_Project.jpg)
شاه اسماعیل برای او احترام خاصی قائل بود. به طوری که در جنگ چالدران با عثمانی (۹۲۰ه. ق/۸۹۳ه. ش) چنان نگران سلامتی او بود که دستور داد این خوشنویس بزرگ و نیز نقاش معروف، کمالالدین بهزاد را همچون گنجی گرانبها در غاری امن پنهان کردند.[2][3] گفته میشود پس از جنگ، شاه قبل از هر چیز سلامتی این دو استاد را جویا شد.[3]
شاه محمود نیشابوری ازجمله خوشنویسانی بود که همراه با خوشنویسان صاحب نامی چون مولانا مالک دیلمی و تنی چند از نستعلیقنویسان دیگر مانند محبعلی (سرپرست کتابخانه)، ملا عیشی هروی و مولانا رستم علی که در ابتدا برای بهرام میرزا صفوی کار میکرد، مشغول نوشتن نسخه خطی هفت اورنگ جامی شد. این کتاب از مشهورترین نسخههای خطی است و اکنون در نگارخانه فرییر در واشینگتن است. اتمام این کتاب با بیست و هشت مینیاتوری که دارد نه سال طول کشید.[4]
در جوانی از ملازمان شاه تهماسب صفوی شد و همراه خوشنویسان و نقاشان دیگر در کتابخانه سلطنتی در تبریز مشغول کتابت بود. سپس به مشهد رفت و بیست سال در آنجا زیست. شاه محمود تمام عمر مجرد زیست و ازدواج نکرد. گفته میشود در سال ۹۷۲ در مشهد درگذشته و در جوار قبر سلطانعلی مشهدی به خاک سپرده شده،[5] اما آثار تاریخ دار وی پس از این تاریخ هم موجود است.[6]