سید حیدر حلی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سید حیدر حلی،[1] یا حیدربن سلیمان بن داود بن حیدر حلی (ژانویه ۱۸۳۱-ژانویه ۱۸۸۷)، از شعرای برجسته زمان خود بود. به دلیل سرودن مرثیههای بسیار در مورد امامان شیعه، لقب «شاعر اهل بیت» را به وی داده شده دادهاست.[2] وی در زمینه شعر مذهبی، میان ویژگیهای اهلبیت و «اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی حاکم بر روزگار خویش،» پیوند برقرار نمودهاست. سید حیدر حلی در اشعار خود از قرآن و احادیث تأثیر پذیرفته و توصیف اهل بیت در اشعار او با «رویکرد غالباً حماسی و عاطفهای نیرومند و متعادل» صورت گرفتهاست.[1]