سازمان بینالمللی دریانوردی
From Wikipedia, the free encyclopedia
طرح تأسیس سازمان بینالمللی دریانوردی یا آیمو (به انگلیسی: International Maritime Organization یا IMO) در ۶ مارس ۱۹۴۸ در کنفرانسی که در ژنو برگزار شده بود به تصویب رسید. این سازمان ۱۰ سال بعد اجرایی گردید و از سال ۱۹۵۸ شروع به کار در جامعهٔ بینالمللی نمود. سازمان مذکور سابقاً سازمان مشورتی دریایی بینالدول (به انگلیسی: Inter-Governmental Maritime Consultative Organization) خوانده میشد اما از سال ۱۹۸۲ به سازمان بینالمللی دریانوردی تغییر نام داد.[2] هدف سازمان بینالمللی دریانوردی، تسهیل همکاری و مبادلهٔ اطلاعات میان کشورهای عضو در زمینهٔ موضوعات فنی مربوط به کشتیرانی و به وجود آوردن عالیترین معیارهای ایمنی دریایی است.[3] سازمان مذکور نقطهٔ عطفی در جامعهٔ بینالمللی بهشمار میآید چرا که این نخستین بار است که یک رکن بینالمللی صرفاً اختصاص به مسائل دریایی دارد.[4] این سازمان هماکنون با ۱۷۲ عضو و یک عضو وابسته یکی از مؤسسات تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است و مقر ان در لندن (انگلستان) میباشد.[2]
کوتهنوشت | آیمو (IMO) |
---|---|
تأسیس | ۱۷ مارس ۱۹۴۸؛ ۷۶ سال پیش (۱۹۴۸-17}}) |
نوع رکن | سازمانهای تخصصی سازمان ملل متحد |
مقر اصلی | لندن، انگلستان |
دبیرکل | کیتاک لیم[1] |
سازمان مادر | شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد |
وبگاه |