زبان اورارتویی
یک زبان باستانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اورارتویی، وانیک و (در متون کهنتر) چلدیان (خلدیان یا هلدیان) نامهای رایجی هستند که برای زبانی که توسط مردم امپراتوری اورارتو در حومه دریاچه وان به پایتختی شهری در نزدیکی شهر کنونی وان و در بلندیهای ارمنستان که امروزه در شرق آناتولی در ترکیه کنونی، زندگی میکردند، استفاده میشود.[1] احتمالاً توسط اکثریت مردم اطراف دریاچه وان و امتداد دره زاب به سمت بالا مورد استفاده بودهاست.[2]
اورارتویی | |
---|---|
منطقه | اورارتو |
منقرضشده | قرن ششم پیش از میلاد |
هورواورارتویی
| |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | xur |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
نخستین اشارهها به زبان اورارتویی به قرن نهم پیش از میلاد برمیگردد و در سال ۵۸۵ پیش از میلاد پس از سقوط امپراتوری اورارتویی متوقف میشود.[3] که باید با زبان ارمنی جایگزین شده باشد.[4] ممکن است در دوران حکومت هخامنشیان بودهاست[5] هرچند که تنها در قرن پنجم میلادی نخستین نمونههای نوشته شده زبان ارمنی پدیدار میشود.[6] آنچه مشخص است رگهٔ خاصی از زبان اورارتویی در زبان ارمنی وجود داشته و تاکنون نیز بخشی از آن حفظ شدهاست.