ریگودا
From Wikipedia, the free encyclopedia
ریگودا (به سانسکریت: ऋग्वेद ṛgveda) مجموعهای از اشعار و سرودهای مذهبی هندو به زبان سانسکریت ودایی است و یکی از چهار متن اصلی در مجموعهٔ شنودههای (شروتی) مقدس هندوئیسم یعنی وداها و کهنترین بخش آن است که احتمالاً حدود سالهای ۱۷۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد در منطقهٔ شمال غربی شبهقاره هند تألیف شدهاست. ریگودا از کهنترین متون به زبانهای هندواروپایی است و از نظر زبانشناسی و محتوایی پیوند نزدیکی با اوستا دارد. این کتاب شامل ۱۰۱۷ قطعه شعر و ۱۰۵۰۰ بیت است و برخی از بیتهای آن امروزه نیز در دعاهای مراسم دینی هندو استفاده میشود و به این خاطر این متن یکی از کهنترین نوشتههای بشری است که هنوز کاربرد دارد.
در هزاره دوم پیش از میلاد؛ ریگودا که از قدیمیترین اشعار و سرودهای مذهبی هندی به زبان سانسکریت ودایی است، سروده شد.[1]