رساله حقوق
From Wikipedia, the free encyclopedia
رساله حقوق عنوان حدیثی طولانی از علی بن حسین است[1] که از سوی ابوحمزه ثمالی نقل شدهاست.[2]
رساله حقوق تنها کتاب منسوب به آن امام است که شکل دعا و حدیث ندارد. به گفته ویلیام چیتیک اهمیت این کتاب به این دلیل است که به موضوعاتی مشابه صحیفه سجادیه پرداخته، اما با سبک و زبانی متفاوت از صحیفه نگاشته شدهاست. در این کتاب علی بن الحسین تصریح میکند که سلسله مراتب اولویتها همیشه باید رعایت شود. فرد قبل از اجتماع میآید. معنا قبل از عمل میآید و دانش قبل از حرکت. هر فرد وظایف اجتماعی فراوانی دارد اما وابسته به وظایف ضروری تر است: ایمان به خدا و ارتباط مناسب با حقیقت نعمتی ماورایی.
متن این رسانه از قول ابوحمزه ثمالی در منابع شیعه آمده است. مباحث این رساله 50 حق درباره تکالیف و حقوق خصوصی و اجتماعی مسلمانان در عرصه های گوناگون زندگی برای اصلاح بحران ها و آسیب های اجتماعی است. در این رساله حق خداوند، اعضا و جوارح، عبادات، معلم و مردم، والدین، همسر و فرزند، همسایه و دوست، بزرگشالان و خردسالان، هم کیشان و اهل ذمه آمده است.[3]
به دلیل جایگاه خاص و محتوای جامع این رساله، ترجمهها و شرحهای متعددی بر این رساله نوشته و منتشر شدهاست. این رساله تاکنون به زبانهای انگلیسی، ارمنی[4] هندی و اردو[5] منتشر شدهاست.
در فروردین سال ۱۳۹۹ برای نخستین بار یک نسخه از رساله حقوق امام چهارم شیعیان با دستخط منسوب به امام سجاد توسط کتابخانه آستان قدس رضوی منتشر شد. در نگارش این نسخه ، از رسم الخط قرآن شماره ۱۶ این کتابخانه که منسوب به علی بن الحسین امام چهارم شیعیان است استفاده شده است.