رابعه بلخی
شاعر و نویسنده / From Wikipedia, the free encyclopedia
با رابعه عدویه اشتباه نشود.
رابعه دختر کعب قُزداری که به رابعه بلخی هم شناخته شدهاست، شاعر پارسیگوی نیمه نخست سده چهارم هجری (۹۱۴-۹۴۳میلادی) است.[1] وی طبق اسناد موجود، نخستین شاعر زن پارسی گوی است.[2] پدرش کعب قزداری، از عربهای کوچیده به خراسان و فرمانروای بلخ بود. از تاریخ ولادت و مرگ رابعه اطلاعات درستی در دست نیست. آنچه قطعیست آن است که او همدوره با سامانیان و رودکی بوده و به استناد گفتار عطار نیشابوری با رودکی دیدار و مشاعره داشتهاست. زمان مرگ رابعه به احتمال قریب به یقین پیش از مرگ رودکی بودهاست، بنابراین تاریخ مرگ او را میتوان پیش از سال ۳۲۹ هجری قمری در نظر گرفت.