خوشحالخان ختک
نویسنده و شاعر پشتون / From Wikipedia, the free encyclopedia
خوشحالخان خَتَّک (به پشتو: خوشحال خان خټک) (۱۰۲۲–۱۱۰۰ هجری؛ ۱۶۱۳–۱۶۸۹ میلادی) معروفترین شاعر در دوران آغازین ادبیات پشتو است.[1] وی به دو زبان پشتو و فارسی شعر میگفت.
برخی از سخنوران پیرو سبک خوشحال، و شاملشده در مکتب ادبی وی، عبارتند از: اشرف خان هجری، سکندرخان ختک، صدرخان ختک، و عبدالقادر خان ختک.
خوشحال خان در شعرهای خود پشتوها را به خاطر چنددستگی سرزنش زیادی کردهاست.[2] خوشحال خان در سدهٔ ۱۷ میلادی و در زمان امپراتوری گورکانی هند در کوهپایههای هندوکش در استان مرزی شمال غربی پاکستان امروزی زندگی میکرد. او در منطقه نوشهره به دنیا آمد.