![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/46/Gonbad-e_Qabus.png/640px-Gonbad-e_Qabus.png&w=640&q=50)
خاندان اسپهبد
خاندان ممتاز ایران باستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
خاندان اسپهبد یا خاندان اسپاهبذ پَهلَوْ یا خاندان اسپهپت پَهلَوْ، به معنای افسر سپاه، یکی از خاندانهای بزرگ پارتی در زمان اشکانیان و ساسانیان بودند. خاندان اسپاهبذ پهلو، در طبرستان و سیستان اقامت داشتند.[1][2] خاندان اسپاهبذ از نژاد اشکانیان بودند و لقب پهلو یعنی پارت داشتند. در دوره ساسانی انتساب به سلسلهٔ اشکانی امتیاز دانسته میشد.[3][1]
خاندان اسپهبدان | |
---|---|
![]() نشان ماه و ستاره به عنوان نماد سلطنتی اسپهبدان عمل میکرد | |
خاندان مادر | خاندان اشکانی |
کشور | شاهنشاهی اشکانی، شاهنشاهی ساسانی |
آخرین حاکم | اسپهبد خورشید |
عنوانها | اسپهبد |
اعضاء | فرخ هرمز، رستم فرخهرمز، فرخزاد هرمز |
دارایی(ها) | طبرستان، گرگان، گیلان |
شاخه(های) فرعی | گاوباریان، باوندیان، پادوسبانیان |
بنا به روایت موسس خورناتسی شاه اشکانی فرهاد چهارم سه پسر داشت: اردشس، کارن، سورن (پدر سپهبد گودرز سورن پهلو نیای خاندان سرابندی در سیستان) و دختری به نام کشم یا کومش. پسر بزرگ فرهاد چهارم به نام فرهاد پنجم بر تخت نشست و دو پسر دیگر او سرسلسلهٔ دودمانهایی شدند که به همین نام معروفاست. دختر او به همسری ارشویر (سردار کل ایرانیان) درآمد و اعقاب این زن و شوهر اسپهپت پهلو نام گرفتند. اسپهپت همان اسپاذپتی قدیم است، که به زبان پهلوی سپاهبذ (تلفظ اسپاهبذ) میشود.[4]