جنجوید
From Wikipedia, the free encyclopedia
جَنجَویدها شبه نظامیان عرب زبان در منطقه دارفور در غرب سودان هستند. جنجویدها عرب تبار بوده (بیشتر از قبیله بقاره) هستند و در درگیری دارفور که از سال ۲۰۰۳ به این سو رخ داده نقشی اصلی را به عهده داشته و دارند. آنان از حکومت مرکزی دفاع میکنند. جنجوید معنای مرد مسلح اسبسوار است. جنجویدها به نوعی ادامهٔ نیروی مسلّح قبیلهای مراحلین هستند که سالها قبل وجود داشتهاند.
جنجوید | |
---|---|
رهبر | موسی هلال |
تاریخ فعالیت | ۱۹۸۷-اکنون |
مناطق فعالیت | آفریقای شمالی |
ایدئولوژی | ناسیونالیسم قومی عرب (عرب محور) |
وضعیت | فعال |
اندازه | نامعلوم، کمتر از ۲۵٬۰۰۰ برآورد میشود. |
متحدان | نیروهای مسلح مردمی سودان پلیس سودان |
بنا به تعریف سازمان ملل، جنجوید شامل مبارزانی است با پیشینه سیاهپوست آفریقائی که به زبان عربی تکلم میکنند.[1] ریشه آن نیز از پیشینه یک اباله (شتربان) ناشی میشود که با استخدام مهم خود از مردم بقاره (گاوچران) به وجود آمدهاند. از سال ۲۰۰۳ تاکنون آنها یکی از بازیگران اصلی درگیری دارفور بودهاند که سودانیهای بادیهنشین مسلمان با هویت عربی را علیه جمعیت ساکن مسلمان غیر عرب طی یک نبرد در منطقه و بر سر مالکیت منابع و زمین به جان هم انداختهاند.[2]
اغلب تصور میشود نام «جنجوید» در لهجه غرب سودان دارای معنی خاصی است.[3] کلاً در زبان محاورهای عربی به مفهوم «سپاهیان» است. جنجویدها جانشینان یک گروه قدیمی شبه نظامی قبیلهای عرب، تحت عنوان «مراحلین» (یعنی «کوچگران») بودهاند که سالها پیش در این ناحیه بودهاند.[4]
این اصطلاح به جای یک مشتق کلمه فارسی، «جنگ»، «جنگاوی»، «جنگاور» بکار رفتهاست.[نیازمند منبع] این مورد (لغوی) از سوی مهدویون در سودان در کنار اعتقاد به مهدی بکار رفتهاست، یک سنت مدید از سلسله قدیمی رستم عبادی در تونس که از یک پیشینه ایرانی اقتباس شدهاست.[نیازمند منبع] سلسله شیعی اسماعیلی فاطمیان که رستمیان را فتح نمودند، این اصطلاح را از خود برجای گذاشته و به مصر منتقل ساختند، و از آنجا به سودان. مهدویون یک روحیه ایدئولوژیک قوی شیعی نشان دادند، اما از لحاظ اعتقادی سنی بودند. اصطلاح جانجاوید نسخه عربی شده جنگاوی است، که معادل با «جنگجوی با ایمان» در بین جوامع سابق شیعی در شمال آفریقا طی قرون وسطی میباشد.[نیازمند منبع]