جنبشهای مقاومت در جنگ جهانی دوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنبشهای مقاومت در جنگ جهانی دوم در هر کشور اشغال شده از طریق ابزارهای مختلفی از جمله عدم همکاری، اطلاعات غلط، مخفی کردن خلبانان سقوط کرده و حتی جنگهای مستقیم و بازپسگیری شهرهای اشغال شده شکل گرفته و فعالیت کردهاست. در بسیاری از کشورها، جنبش مقاومت برخی اوقات زیرزمینی هم بودهاست.
یکی از مهمترین جنبشهای مقاومت، مقاومت لهستان، شامل ارتش لهستان، لسنی، یا پارتیزانهای لهستان که علیه نازیها میجنگیدند، و دولت زیرزمینی لهستان است. پارتیزانهای اتحاد جماهیر شوروی، در طی سالهایی که کشورهای اروپایی توسط آلمان نازی اشغال شده بود؛ مقاومت ایتالیا که بهطور عمده توسط حزب کمونیست ایتالیا رهبری میشد؛ مقاومت فرانسه، پارتیزانهای یوگسلاوی، مقاومت بلژیک، مقاومت نروژ، مقاومت دانمارک، مقاومت یونان، مقاومت هلند و مخالفان سیاسی تحت تعقیب آلمانی (۱۶ گروه اصلی مقاومت و حداقل ۲۷ تلاش شکست خورده برای ترور هیتلر)، علیه اشغالگری آلمان نازی وجود داشتهاست.
بسیاری از کشورها جنبشهای مقاومتشان را برای مبارزه با محور مهاجمان اختصاص داده بودند. در کشور آلمان نیز جنبش ضد نازی وجود داشت. اگرچه بریتانیا در طول جنگ جهانی دوم اشغال نشد، ولی این کشور آمادگیهای پیچیدهای برای یک جنبش مقاومت فراهم کرد. در انگلستان سازمان اصلی برای مقاومت توسط سرویس اطلاعاتی مخفی (SIS, aka MI6) ایجاد شد که هماکنون به عنوان بخش VII شناخته میشود.[1] علاوه بر این یک نیروی کماندوی مخفی به نام واحدهای کمکی نیز در این کشور به وجود آمد. سازمانهای گوناگونی نیز برای تشکیل سلولهای مقاومت خارجی یا حمایت از جنبشهای مقاومت موجود، مانند سازمان عملیات ویژه بریتانیا، دفتر خدمات استراتژیک آمریکا (پیشگام آژانس مرکزی اطلاعات)، تشکیل شدند.[2]
جنبشهای مقاومت علیه مهاجمان متحد با آلمان نازی نیز مبارزه میکردند. در مستعمرههای ایتالیا در شاخ آفریقا، بعد از اینکه نیروهای ایتالیایی در جنگهای شرق آفریقا شکست خوردند، در سالهای ۱۹۴۱ تا ۴۳ برخی ایتالیاییها در جنگهای چریکی علیه بریتانیا نیز شرکت کردند.
«برادران جنگل» در کشورهای استونی، لتونی و لیتوانی در کنار بسیاری از رزمندگانی که علیه اشغال کشورهای حوزه بالتیک توسط اتحاد شوروی عملیات میکردند، میجنگیدند. در طول یا پس از جنگ، مقاومت مشابه ضد شوروی در مکانهایی مانند رومانی، لهستان، بلغارستان، اوکراین و چچن افزایش یافت.
در سالهای جنگ جهانی دوم ژاپنیها نیز در «مبارزه تا آخرین نفر» معروف بودند.