جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
جمعیت شیر و خورشید سرخ نخستین سازمان خیریه ایران بود که عهدهدار وظایف مهم و متعددی در مسائل مربوط به امدادرسانی در حوادث غیر مترقبه و امدادی، آموزش کمکهای اولیه، تأسیس بیمارستان و درمانگاه، تهیه دارو و تجهیزات پزشکی، تربیت پرستار، نگهداری از کودکان بی سرپرست، ارائه برنامههای ویژه برای جوانان و برخی فعالیتهای عمرانی در داخل و خارج از کشور بود. این جمعیت در سال ۱۳۰۱ پس از زلزله نابودگر تربت حیدریه توسط امیراعلم تنظیم و تأسیس گردید. نام جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ به جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران تغییر یافت.[1][2][3]
شعار | جاوید شاه |
---|---|
نام پیشین | اداره میهن داشت شاه شاهان |
بنیانگذاری | ۱۳۰۱ |
انحلال | ۱۳۵۷ |
گونه | سازمان ناسودبر، سازمان مردمنهاد |
وضعیت حقوقی | سازمان بنیادنهاد ناسودبر غیرانتفاعی |
هدف | بشردوستانه |
ستاد | تهران |
محدودهٔ فعالیت | ایران، خاورمیانه، آفریقا |
افراد کلیدی | اشرف پهلوی، فرح دیبا، فوزیه پهلوی، محمدرضا پهلوی، شمس پهلوی، رضا پهلوی دوم، علیرضا پهلوی (یکم)، اسدالله علم، امیرعباس هویدا |
بودجه | ۵۰ هزار تومان |
کارمندان | ۴۱۰۰۰ |
نام پیشین | اداره میهن داشت شاه شاهان |
بعضی معتقدند که سالهای بدون فعالیت برای جمعیت شیر و خورشید سرخ و عدم پیگیری مؤثر ایران برای احیای آن، همچنین درخواست اسرائیل برای تأسیس سازمانی بینالمللی با اهداف مشابه و با نام و نشان ستاره داوود سرخ،[4] موجب گردید تا کنوانسیون ژنو در دسامبر ۲۰۰۵ با تصویب «پروتوکل الحاقی ۳» نشان سومی را به دو نشان قبلی اضافه نمود، بنام کریستال سرخ.
این کار به منظور جلب مشارکت کشورها و جمعیتهای دیگری که مایل به استفاده از دو نشان صلیب یا هلال نیستند، همچون یهودیان (اسرائیل)، بودیسم یا هندوییسم و غیره انجام گرفت.
بدین ترتیب از سال ۲۰۰۶ حرکت جدیدی با عنوان صلیب سرخ، هلال احمر، کریستال سرخ[5] راه اندازی شد.[6]