تعامل فمینیستی انسان و رایانه
From Wikipedia, the free encyclopedia
تعامل فمینیستی انسان و رایانه (انگلیسی: HCI) یا اچسیآی فمینیستی، زیرشاخهای از تعامل انسان و رایانه است که نظریه فمینیستی، نظریه انتقادی و فلسفه را در موضوعات اجتماعی در تعامل میان انسان و رایانه، از جمله عینیت علمی، ارزشهای اخلاقی، گردآوری دادهها، تفسیر دادهها، بازاندیشی و پیامدهای ناخواسته نرمافزار HCI بهکار میگیرد.[1] این اصطلاح ابتدا در سال ۲۰۱۰ توسط شاوون باردزل استفاده شد، و اگرچه مفهوم آن در زمان انتشار ذکر شدهاست، از سال ۲۰۲۰ چارچوبهای پیشنهادی باردزل بهندرت مورد استفاده قرار گرفتهاست.[2]
نظریه اصلی باردزل ابتدا تاریخچه نظریه دیدگاه فمینیستی، مطالعات علم و فناوری را بررسی میکند، و باردزل توضیح میدهد که چگونه میخواهند معرفتشناسی تعامل انسان و رایانه تغییر کند تا با نظریه دیدگاه فمینیستی هماهنگ شود. باردزل اصولی از جمله گوناگونی، انصاف و شمول و نظریههای موجود در مورد HCI جنسیتی را در نظر میگیرد. پس از آن، بررسی ادبیاتی در مورد چگونگی اعمال فمینیسم در زمینههای مشابه، از جمله طراحی محصول، معماری، برنامهریزی شهری و طراحی بازی انجام میشود. پیشنهاد اصلی این نظریه استفاده از شش کیفیت اصلی در طراحی تعامل انسان و رایانه است: کثرتگرایی، مشارکت، طرفداری، بومشناسی، تجسم، خودافشایی.[3]