تشکیلات خودگردان فلسطین
دولت حاکم بر کرانه باختری / From Wikipedia, the free encyclopedia
تشکیلات خودگردان فلسطین با نام رسمی حکومت ملی فلسطین (به عربی: السلطة الوطنیة الفلسطینیة)، (به انگلیسی: Palestinian National Authority) دولتی حاکم بر کرانه باختری و تحت کنترل سازمان فتح است که کنترل کامل بر منطقه الف کرانه باختری و نیز منطقه ب را بهصورت مشترک با اسرائیل برعهده دارد اما منطقه ج و بیتالمقدس شرقی، تحت اشغال اسرائیل هستند. این حکومت، کنترل نوار غزه را نیز برعهده داشت تا اینکه پس از درگیری فتح و حماس در سال ۲۰۰۷، حماس موفق شد که کنترل نوار غزه را در عمل برعهده بگیرد.
تشکیلات خودگردان فلسطین | |
---|---|
سرود: فدایی | |
پایتخت | رامالله (دفاکتو) بیتالمقدس شرقی (ادعایی)[1] |
بزرگترین شهر | غزه |
زبان(های) رسمی | عربی |
حکومت | دولت خودگردان موقت نیمهریاستی |
محمود عباس محمد مصطفی | |
بنیانگذاری | ۱۹۹۴ |
مساحت | |
• کل | ۶٬۲۲۰ کیلومتر مربع (۲٬۴۰۰ مایل مربع) (نامعلوم) |
جمعیت | |
• سرشماری | ۲٬۱۲۴٬۵۱۵ (۱۲۶م) |
• تراکم | ۶۶۷ بر کیلومتر مربع (۱٬۷۲۷٫۵ بر مایل مربع) (۱۳م) |
واحد پول | دینار اردن (JOD)' شکل جدید اسرائیل (ILS) |
منطقه زمانی | UTC |
DST | |
پیششماره تلفنی | ۹۷۰+ |
دامنه سطحبالا | .ps |
امروز بخشی از | دولت فلسطین |
تشکیلات خودگردان فلسطین، در سال ۱۹۹۴ و متعاقب پیمان اسلو بین سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل و به عنوان یک حکومت انتقالی پنج ساله تأسیس شد تا در این مدت مذاکرات نهایی دو طرف انجام پذیرد.
طبق پیمان اسلو کنترل مسائل امنیتی و کشوری مناطق شهرنشین و فقط کنترل مسائل کشوری مناطق روستایی به حکومت فلسطین تفویض شد. بقیهٔ مناطق، و از آن جمله مناطق مسکونی اسرائیل، منطقهٔ درهٔ اردن و جادههای عبوری بین مناطق فلسطینینشین تحت کنترل انحصاری اسرائیل باقی میماند و بیتالمقدس شرقی هم از شمول مفاد این پیمان مستثنی شد.
حکومت ملی فلسطین را نباید با سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) اشتباه گرفت. ساف تنها نهادی است که به عنوان نماینده مردم فلسطین در سطح بینالمللی شناخته میشود و در سازمان ملل نیز عضویت دارد. اما تشکیلات خودگردان به امور داخلی مناطق فلسطینینشین میپردازد.
حکومت ملی فلسطین از سازمان آزادیبخش فلسطین متمایز بوده و این سازمان آزادیبخش فلسطین و نه دولت خودگردان است که موجودیت بینالمللی دارد و تنها سازمانی است که کشورهای دیگر دنیا آن را نماینده مردم فلسطین میدانند. فعالیت دولت خودگردان منحصر به مناطق فلسطینینشین است و فلسطینیانی که محل زندگی آنان خارج از کرانه باختری و نوار غزه است از حق رأی در انتخابات تعیینکننده مناصب دولت خودگردان فلسطین محروم هستند. سازمان آزادیبخش فلسطین از سال ۱۹۷۴ به عنوان «ناظر» در سازمان ملل متحد حضور دارد و بسیاری از کشورهای دنیا نیز ساف را به رسمیت شناخته و با آن روابط دیپلماتیک برقرار کردهاند. پس از صدور اعلامیهٔ استقلال فلسطین در سال ۱۹۸۸ نام نمایندگی این سازمان در سازمان ملل متحد از «سازمان آزادیبخش فلسطین» به «فلسطین» تغییر یافت. در واقع این ساف است ـ و نه دولت خودگردان ـ که در سازمان ملل و برخی سازمانهای بینالمللی دیگر هیئت نمایندگی دارد و در بسیاری از کشورهای دنیا سفارتخانه دارد و در مذاکرات صلح با اسرائیل نیز نمایندگان ساف ـ به عنوان تنها نماینده قانونی مردم فلسطین ـ شرکت میکنند.
بیشتر منابع مالی دولت خودگردان فلسطین از طریق کمکهای بلاعوض کشورهای عضو اتحادیه عرب تأمین میشود. دولت خودگردان کمکهای مالی قابل ملاحظهای را هم از اتحادیه اروپا و ایالات متحده دریافت میکند (جمعاً حدود ۱٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار در سال ۲۰۰۵)، و لیکن هر دو آنها پس از پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۰۶ ادامه کمکهای مالی را منوط به شناسایی اسرائیل از سوی حماس کردند و یک سال بعد آن را به حالت تعلیق درآوردند.
فرودگاه بینالمللی غزه توسط دولت خودگردان در شهر رفح ساخته شد، ولی فقط زمان کوتاهی قبل از حمله اسرائیل که بهواسطه بروز و گسترش انتفاضه الاقصی در سال ۲۰۰۰ اتفاق افتاد، فعالیت داشت. یک بندر نیز در غزه ساخته شد ولی هیچگاه کامل نشد.
فعالیت دیگر دولت خودگردان تشکیل سرویس نظامی متحدالشکل بود که منابع مختلف تعداد پرسنل آن را از ۴۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ نفر تخمین زدهاند.
بسیاری از فلسطینیان به بازار کسب و کار اسرائیل وابسته هستند. البته در طول دهه ۱۹۹۰، اسرائیل شروع به جایگزینی فلسطینیان با کارکنان خارجی کرد. استفاده از این کارکنان از لحاظ اقتصادی بسیار باصرفه بوده و از جهت کاهش وابستگی به فلسطینیها به عنوان نیروی کاری ارزان و همچنین از منظر مسایل امنیتی، ابزاری مفید تلقی میشد. این امر باعث آسیب دیدگی اقتصاد فلسطین، خصوصاً در نوار غزه شد.