![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/81/Ayres_Braithwaite_Compliance_Pyramid.jpg/640px-Ayres_Braithwaite_Compliance_Pyramid.jpg&w=640&q=50)
بخشنامه
دستورالعمل صادرشده برای اعضای یک سرویس، شرکت یا اداره / From Wikipedia, the free encyclopedia
بخشنامه دستورالعملی است که وزیران خطاب به همکاران قلمرو مأموریت خود و در مقام تفسیر و بیان شیوهٔ اجرای قوانین و مقررات یا به منظور حسن اجراء و تنظیم امور داخلی دستگاهها صادر مینمایند. به عبارت دیگر، بخشنامه عبارت است از تعلیم یا تعلیمات کلی و یکنواخت و به صورت کتبی که از طرف مقام اداری به مرئوسین برای ارشاد به مدلول و طرز تطبیق قانون یا آییننامه داده شود و نباید مخالف قانون یا آییننامه باشد. بخشنامه قابل استناد در دادگاه نیست و فی حد ذات منشأ حق و تکلیف جدیدی نیست و در صورت تعارض با قانون یا آییننامه نباید به آن عمل کرد.
بخشنامه نمیتواند ایجادکنندهٔ حق و تکلیف جدیدی باشد و به همین دلیل مستند رأی دادگاه قرار نمیگیرد و اصحاب دعوا نیز نمیتوانند به آن استناد کنند.[1] از این رو گفته میشود که بخشنامهها همیشه جنبهٔ اعلامی داشته و همیشه شارح است، نه مؤسس؛ و بخشنامه جایگاهی در سلسلهمراتب قانون در معنای عام آن، ندارد و از منابع حقوق بهشمار نمیرود و این که گاه در طبقهبندی قوانین، بخشنامه را هم ذکر میکنند، نباید موجب این توهم شود که بخشنامه نیز قانون است.
جایگزین شدن بخشنامهها به جای قانون به اصل تفکیک قوا در قانون اساسی خدشه وارد نماید و نمیتوان در قالب بخشنامه قانون وضع نمود.
صدور بخشنامههای متعدد از مصادیق فساد در جامعه است.