باردو
From Wikipedia, the free encyclopedia
در بعضی از مکتبهای بودایی، باردو (Classical Tibetan Wylie: bar do) یا antarābhava (سانسکریت، چینی و ژاپنی: 有، در زبان چینی به صورت zhōng yǒu و در ژاپنی به معنای chūu) یک حالت متوسط ، انتقالی یا برزخی بین مرگ و تولد دوباره است. این مفهوم بلافاصله پس از مرگ گوتاما بودا بهوجود آمد و تعدادی از گروههای بودایی پیشین وجود چنین دولت واسطه ای را پذیرفتند، در حالی که مدارس دیگر آن را رد کردند. مفهوم antarābhava، یک حالت بین مرگ و تولد دوباره، از سنت فلسفی ودیک - اوپانیشادیک (هندوی بعدی) وارد بودیسم شد.[1][2] بعداً بودیسم مفهوم باردو را به شش یا چند حالت هوشیاری گسترش داد که هر مرحله از زندگی و مرگ را پوشش میداد. در بودیسم تبت، باردو موضوع اصلی Bardo Thodol (به معنای واقعی کلمه آزادی از طریق شنیدن در طول برزخ)، کتاب مردگان تبتی است، متنی که برای هدایت فرد تازه فوت شده از طریق باردو مرگ برای دستیابی به یک تولد دوباره بهتر است. و همچنین به عزیزانشان در روند عزاداری کمک کنند.[3]
«باردو» وضعیت وجودی میانی بین دو زندگی روی زمین است. طبق سنت تبت، پس از مرگ و قبل از تولد بعدی، هنگامی که آگاهی فرد با
جسمی ارتباط نداشته باشد، فرد پدیدههای مختلفی را تجربه میکند. اینها معمولاً دنباله ای خاص از انحطاط را دنبال میکنند، دقیقاً پس از مرگ، روشنترین تجربیات واقعیتی که فرد از نظر معنوی توانایی آن را دارد و سپس به توهمات وحشتناکی میپردازند که از انگیزه اعمال غیرمتخصص قبلی او ناشی میشوند. برای افراد آماده و بهطور مناسب آموزش دیده، باردو فرصتی بزرگ برای آزادی فراهم میکند، زیرا بینش متعالی ممکن است با تجربه مستقیم واقعیت پدید آید. برای دیگران، میتواند به مکانی خطرناک تبدیل شود زیرا توهمات ایجاد شده توسط کارما میتوانند شخص را به تولدی کمتر از حد مطلوب سوق دهند .[نیازمند منبع]
از نظر استعاره، باردو میتواند مواقعی را توصیف کند که شیوه معمول زندگی ما به حالت تعلیق درآمده است، به عنوان مثال، در طول یک دوره بیماری یا در طی یک عقبنشینی مراقبه. چنین مواقعی میتواند برای پیشرفت معنوی مثمر ثمر باشد زیرا محدودیتهای بیرونی کاهش مییابد. با این حال، آنها همچنین میتوانند چالشهایی را به وجود آورند زیرا ممکن است انگیزههای کم مهارت ما همانطور که در کتاب تبتی مردگانظاهر میشود، در پیش زمینه ظاهر شوند.[نیازمند منبع]