اهل اختصاص
From Wikipedia, the free encyclopedia
اهل اختصاص اصطلاحی دربارهٔ هفت نفر[1] صوفی پیرو طریقت [en] صفویه است که وظیفهٔ سرپرستی و مراقبت از مرشد خردسال آن طریقت، اسماعیل صفوی (منصب ارشادی: ۹۳۰–۸۹۸، حکومت: ۹۳۰–۹۰۷) به آنها محولشده بود. این هفت نفر از زمان خروج از اردبیل (۸۹۸ ه.ق) تا تأسیس حکومت صفوی (۹۰۷ ه.ق) همواره از مربیان و مشاوران او بودند.
اهل اختصاص اسماعیل از مطمئنترین و مورداعتمادترین مریدان پدرش حیدر صفوی (منصب ارشادی: ۸۹۳–۸۶۴) و برادر بزرگترش علی صفوی (منصب ارشادی: ۸۹۸–۸۹۳) بودند و مسلماً واگذاری وظیفهٔ مراقبت از اسماعیل به آنها نیز بر همین اساس صورت گرفت. اهل اختصاص در سختترین شرایط، هرگز از حمایت اسماعیل دست نکشیدند و با وجود وعدهها و تهدیدهای شروانشاهان و آققویونلوها، هرگز حاضر به تسلیمنمودن اسماعیل به آنها نشدند. گفته میشود که اهل اختصاص در تکوین شخصیت اسماعیل و نیز پیدایش عقاید افراطی و تعصبآمیز شیعی در وجود اسماعیل نقشی اساسی ایفا کردند.[2]