امینالشریعه سبزواری
From Wikipedia, the free encyclopedia
میر سید حسن امینالشریعه سبزواری (سبزوار ۱۲۴۷ – گرگان ۱۳۱۸ شمسی) از مشاهیر، علما و فضلا و ادبای شیعی در اواخر قاجاریه، پدرش میر سید محمد امین الحکماء از شاگردان ملاهادی سبزواری بود. امینالشریعه مقدمات و ادبیات را نزد پدر خود و فقه و اصول و حکمت را از میرزا حسین سبزواری و افتخار الحکماء طالقانی که هر دو از شاگردان ملاهادی سبزواری بودند، استفاده کرد. آنگاه به حوزهٔ علمیهٔ مشهد رفت و پس از تکمیل تحصیلات نزد استادان آن حوزه مانند آقازاده (فرزند آخوند خراسانی) و دیگران، از طرف مظفرالدین شاه قاجار «امین الشریعه» لقب یافت. وی بعدها از مراجع بزرگ مانند سید ابوالحسن اصفهانی «اصفهانی، سید ابوالحسن»، آقا ضیاء الدین عراقی و غیرهما نیز به اخذ اجازهٔ اجتهاد و حدیث نائل گردید.[1]